2011. urtea - Gernika-Lumoko Euskara Zerbitzua

GERNIKA-LUMO
10. Idazlan Koadernoa
Kontatzen ari nintzaizuen bezala, 2700 inozo geunden tren zaharkitu eta
deseroso hartan. Informazio handirik ere ez genuen egia esan; arinago heltzeko
kamioietan joan beharrean trenez gindoazela izan ezik.
Nik, asperraldia uxatu nahian, ingurukoei begiratzeari ekin nion. Nire ondokoa,
leihotik begira zegoen, itxaropenaren bila nonbait, kristal zikinek zerbait
ikusten usten bazioten behintzat. Aurreko bi lurrean eserita lo zeuden. A
ze inbidia! Hori da hori loak hartzeko erraztasuna! Atzerantz begiratuz gero
ere, antzeko ikuspegia nuen. Baten batzuek berriketarako indarra eta gogoa
ere bazuten. Bi ilara aurrerago leiho bat irekita zegoen. Ez zen gauza handirik
kanpoaldean. Eguzkia laino artetik irten nahian zebilen arrakasta gabe.
Lainoei begira denboratxo bat neramala, logureak bisitatxoa egin eta lo seko
gelditu nintzen.
Joxe maitea:
* * *
1938ko otsailaren 12an.
Berrehun eta berrogeita hamar. Horiexek dira zure erantzunik jaso gabe
bidali dizkizudan gutunak. Zu berriz ikusteko ditudan esperantza urriak
deuseztatzen doazkidala aitortu beharrean nago. Ezjakintasuna, bakardadea
eta beldurra zureganako maitasunaren aurka borrokatzen ari zaizkit
barnean etengabe. Zeinek irabaziko ote du Erantzuna eguzkiaren laztanpean,
loreekin solasean hel dadin espero dut. Bitartean guretzat erabakita
dagoen bidea jarraitzea besterik ez dugu. Egia esan, Jainkoak une latz hau
samurtzen duela pentsatzeak asko lasaitzen nau.
Atzo nagusiak zugatik itaundu zidan. Ondo izan zaitezen espero dudala
erantzun nion. Ea esperantza hori ziurtasun bihurtzen den...
Bihar arte. Maite zaitut.
Axun
Gutuna berriz irakurri eta ondo dagoela ikusi ondoren, tolestu, gutunazalean
sartu eta seilua jarri nion. 20 urte egin berri nituen. Gurasoak aspaldi hil
zitzaizkidan, nik 13 bat urte nituela. Ordudanik lanean dihardut bizimodua
aurrera ateratzeko, jostun laguntzaile bezala.
102