2011. urtea - Gernika-Lumoko Euskara Zerbitzua

GERNIKA-LUMO
10. Idazlan Koadernoa
bi pertsonari deitu eta ostikoka hasi ziren. Min handia ematen zidan, baina
oraindik min handiagoa ematen zidan pertsona haiek gobernuaren legeak
betearazten zituzten pertsonak zirela pentsatzeak.
Ondoren, nire gorputza mindu eta aulki batean jesarri zuten. Lehengo gizon
bera zen, uniforme berde eta garbi batekin, eta aurpegi itsusi hartan nabarmentzen
zitzaion beltz koloreko bibote harekin. Porra elastiko bat atera
zuen, eta mahai gainean utzi zuen. Nik, izututa, ezer ez nuela egin eta bertatik
ateratzeko eskatu nion, baina ez zidan kasurik egin eta berriro galdera
berdina egin zidan. Nik, erantzun bera eman nion, eta asko haserretu zen.
Porrarekin kolpe bat eman, aulki hartan lotu, eta hurrengo goizera arte han
gelditu nintzen.
Gau osoan ezin izan nuen lorik egin, amesgaizto hura noiz bukatu zain
nengoen, baina ametsetan ez da mina sentitzen; han, ordea, mina benetakoa
zen, benetakoa eta handia.
Ez zegoen alde handirik, goizaren eta gauaren artean, leihoak zarratuta
zeuden, baina argi-izpi gutxi batzuk sartzen ziren leihoaren saretik. Argiizpi
haiek ziren nire esperantza mantentzen zuten argia, momentu hartan ni
iluntasunean bainengoen, eta iluntasunetik ateratzeko, askotan nahiko izaten
dira argi-izpi batzuk.
Goizean, berriro etorri zen gizon hura, baso erdi ur eta gaileta bat eman,
eta joan egin zen. Ni gose nintzen, eta dena jan nuen, formula bateko ferrari
bat bide zuzen batean doan abiaduran. Gelaren kanpoaldean, barre algarak
entzuten nituen. Zer ote zen galdetzen nion nire buruari, baina nire buruak
ez zeukan erantzunik eta horrek amorruz betetzen ninduen.
Ordu bete pasatu nuen gela ilun horretan, eta pixkanaka buruko mina
etorri zitzaidan, gero eta min handiagoa sentitzen nuen, azkenean buruak
eztanda egingo zidala uste nuen eta oihuka hasi nintzen. Orduantxe gogoratu
nintzen ur baso harekin; nola edo hala, droga antzeko bat bota zidaten uretara,
eta buruko min ikaragarria sentitzen nuen. Guardia zibilak, barrez lehertzen
sartu ziren inkomunikazio-gela deitzen zioten kartzela txiki hartara, eta
lurrera bota ninduten. Lurrean nengoela, bost bat galdera egin zizkidaten,
denak nik erantzun ezinezkoak, eta lehenengo ukabilkadarekin, droga hura
efektua egiten hasi zen: aluzinazioak edukitzen hasi nintzen. Jende ezaguna
ikusten nuen nire alboan, poliziek lehen baino askoz beldur handiagoa ematen
zidaten eta ezin nintzen zutik jarri. Poliziek gero eta galdera gehiago eta
gero eta kolpe gogorragoak ematen zizkidaten.
60