2011. urtea - Gernika-Lumoko Euskara Zerbitzua

D.B.H. eta BATXILERGOA
ITSASOAK DARAMANA ITSASOAK DAKAR
Pederiko etxera eraman zuten Pellok eta beste marinel batek kaiko
egurrezko gurdi baten gainean. Bost minututan etxean ziren eta Pankrazi
ez zen bere senarraren albotik banandu momentu bakar batean ere ez.
Ohean etzan zuten gizona eta atsedena hartzen utzi zioten. Medikuari hots
egin zioten Pederiko nola zegoen ikustera etor zedin. Une baten Pederikok
begiak ireki zituen eta Pankrazi, maitea sentitzen dut esan zion emazteari.
Pankrazik ixil hadi erantzun zion, atseden hartzeko unea zela eta ez zedila
alperrik nekatu. Izango dugu hitz egiteko denbora laztana, orain egin esak
lo. Musu bat eman zion zauriaren ondoan eta Pederikok jaramon egin zion
emazteari. Berehala lokartu zen eta Pankrazi senarra maindireekin estali
zuen goxo-goxo, oso pozik. Egun oso eman zuen bera zaintzen eta medikuak
esan zion buruko kolpea ez zela hainbestekoa, pare bat egunetan ondo zela
berriro eta ez zegoela ezertaz kezkatzeko arrazoirik.
Hurrengo egunean Pederiko gizon berria bailitzan sentitzen zen eta
aurreko egunekoa ametsa izan bailitzan gogoratzen zuen, amets gaiztoa.
Pankrazi logelara sartu zen senarrari ohetik jeikitzen laguntzeko eta
egongelara joan ziren familia guztiarekin biltzera. Han zeuden hiru semealaba
txikiak irribarretsu aitaren itzuleragatik, amona ere bertan zegoen alai.
Umeak aitaren gainera egin zuten jauzi, hirurak aldi berean, eta aitari inoiz
eman zioten besarkadarik indartsuena eman zioten. Pankrazik zaparrada
bota zien berehalakoan. Pederikok barre egin zuen; eskua bekokian zeukan,
zaurira eramanez.
117