2011. urtea - Gernika-Lumoko Euskara Zerbitzua

D.B.H. eta BATXILERGOA
PAUSO BAT BESTERIK EZ
! San Valentin eguna zen hurrengo egunean; Enaitzekin geratuta nengoen,
ez nekien zer egin; artaburu hutsa sentitzen nintzen. Nola ahaztu nuen egun
hori Egun bat nuen zerbait egiteko,
eta nire lagun Iraiari laguntza eskatu
nion; goizean txerritxotik dirua atera
eta ikastolara joan nintzen. Klase
aspergarriak amaitu ziren azkenean;
egun luzea egin zitzaidan. Iraia eta ni
dendaz denda joan ginen zerbait aurkitzeko
esperantzarekin eta aurkitu
genuen. Kostata baina zerbait polita
aurkitu genuen: bihotz bat zen, erditik
mozten zen, alde bat beretzat eta bestea niretzat. “Beti batera” hitzak
agertzen ziren bihotz horren alde bakoitzean.
Heldu zen larunbata eta oso urduri nengoen, minutuak orduak bezala igarotzen
ziren, astiro-astiro. Han nindoan ni Enaitzengana oparia poltsikoan
neramala, ez nion eman nahi; lotsa nire gainetik zegoen, irabazi egiten zidan,
baina aurre egin behar nion. Enaitz aurreratu zitzaidan; lepoko bat oparitu
zidan, eta nik errazago izan nuen lotsa gainditzea. Ezer pentsatu gabe eman
nion; berak lepoko bezala jarri zuen, eta nik, berriz, diru zorroan gorde nuen.
Ez nintzen oso argia izan, ordea; galdu egin nuen. Ezin nion negar egiteari
utzi, balio handia zuen opari txiki hark. Aste bat barru munduko neskarik zoriontsuena
nintzen, nire lagun Miriam-ek aurkitu baitzuen; ez zegoen lehen
bezala, marraz beterik zegoen, baina berdin-berdin lepoko bezala jarri nuen.
Gauero muxu bat ematen nion; Enaitzi gabon esateko modu bat zen.
Hilabeteak igaro ziren, Enaitzekin gero eta hobeto nengoen, gero eta gehiago
maite nuen, neure burua helduago sentitzen nuen, seguruago…, baina
bi pertsonen arteko maitasuna ezin zitekeen hain perfektua izan eta, noski,
heldu ziren ditxosozko “zeloak”, zeloak sentitzen nituen bere lagun bategatik
eta bera konturatu egin zen. Mila aldiz errepikatuko zidan gutxienez, beraien
artean ez zegoela ezer, baina nire bihotzak ez zidan uzten hori ulertzen. Egunak
igaro nituen gaizki, gure artean haserretzera ere heldu ginen zeloengatik;
gauetan musika entzuten jartzen nintzen eta nire oheko burukoak bustita
amaitzen zuen, negar malkoz beteta, eta guztia maite nuelako. Ez nuen
imajinatzen maitasun istorioak horrenbeste gorabeherez josita zeudenik eta
ez nuen imajinatzen maitasun istorio bat Enaitz gabe, baina ez zegoen besterik,
maitasunaren zati bat ziren gorabeherak, nahi ala ez, eta gorabeherak
gainditzen ikasi beharra zegoen.
81