2011. urtea - Gernika-Lumoko Euskara Zerbitzua

GERNIKA-LUMO
10. Idazlan Koadernoa
baina pozik, bere zortea gogorarazten ziotenean. Horrela, Erdiguneko Autobus
Geltokiko hesiaren aurrean aparkatu zuen autoa, eta kalkulatu eta gero,
berrogei minuturako jarri zuen aparkalekuko ticketa.
Hasierako aldapa jaitsi zuen eta eskailera mekanikoan jarraitu zuen etorrera
internazionalen kartela aurkitu zuenera arte. Geltoki horrek aireportu erraldoi
bat ematen zuen, bizitza osoan ikusitako handiena zen, dudarik gabe, eta
Bilbokoa ez zuen kontutan hartu aireportu moduan. Amsterdametik bueltan
Frankfurten eskala egiterakoan galdetu zion behin bere seme txikiak, hango
aireportuak ikusita, ea non zegoen Gernika inguruan benetako aireportua…
Ez zekienez Alinaren autobusaren jatorria, argidun taulan begiratu zuen
oso ziur egon gabe. Etorrerako orduaren arabera, hiru eta erdietan aurreikusita,
Bruselako edo Vienako autobusa izan zitekeen, Lyonetik Marsellara jaitsiz
Bartzelonara heltzen zena. Tauletan autobusak aparkatuta zeuden nasak
iragartzen ziren. Nasa horiek ibiliaz, denboraren joanaz eskailerak igo eta
jaisten zituen bitartean (etorrera eta irteeretarantz), autobus geltokiaren
pisu zikina hasi zen sentitzen, gasolio usaina, kanpoko gizonen begirada zantarrak,
topera zeuden paperontzi berdeen inguruan pilatzen zen tabernetatik
ateratako zaborra, dendetako zikinkeria, geltokia infernua balitz moduan
populatzen zutenak. Jendearen etengabeko mugimendu geldiezina eta nasen
gunean maleten soinuak zoruarekin jotzean ateratzen zuen zarata jasangaitza
egin zitzaion.
Alinaren argazkia atera zuen bidai internazionaletako hainbat gidariri
erakusteko, informazioko andereñoei eta geltokiko zaintzaileei. “Neska honen
bila nabil”. Geltoki hartan bizi zenaren antza zeukan aguretxo zahar eta
marmarti bati ere erakutsi zion argazkia, bere erosketako karro betea alboan
zuena. Eta argazkia gorde zuen arineketan Poliziaren eta haien txakur fidelen
albotik igaro zenean. Azken batean, herrialdean egon beharko ez zukeen baten
bila ari zen. Oxana ezin izan zen etorri, ezin baitzuen lepoa jokatu ilegal
moduan harrapa zezaten, bere lehengusinaren bila.
Ez zion Oxanari deitu nahi izan. Informazio berririk bazuen, bera izango
zen kontaktuan jartzen zena. Hasierako andenera itzuli zen. Alkandora
txukundu eta txirikorda bat egin zuen zapi urdina ondo ikus zedin. Eta itxaron
egin zuen. Zenbat gustatuko litzaiokeen zigarro bat edukitzea, zigarro bat
edo hogei. Zer axola zion ke apur batek bere birikietan, izaten ari zen nerbio
eraso horren aurrean Ziur aski bere medikua ez zen ados egongo. Eta zer,
bere medikua ez zen Bartzelonan egongo “inor” topatzeko. Ai, ‘ene bihotze-
122