2011. urtea - Gernika-Lumoko Euskara Zerbitzua

GERNIKA-LUMO
10. Idazlan Koadernoa
zebilen, oso urduri, ezintasunez. Ana Mariren etxera joatea otu zitzaion ea
bere gizona bertan zen edo Pederikorekin itsasoan, galdetu beharra zeukan
atsekabea nare zekion.
Ana Mari hemen al dun hire senarra Eta honek ezetz, itsasoan omen
zegoen. Orduan nahigabetuta andereak kairantz abiatu ziren. Gizonak
biak omen zeuden Pederikoren batelikuan, Kixkirena kaiari amarratuta
baitzegoen. Kofradiako sirena jo zuten herri guztia jakitun egon zedin,
eta gizonek, badaezpada, itsasotik zerbait entzuteko aukera izan zezaten.
Baina alperrik. Herriko marinelak eta hauen andere batzuk hurreratu ziren
portura; denak jarri zituzten jakinaren gainean. Gizonek Pankrazi eta Ana
Mari lasaitzeko animoak emateari adoretsu ekin zioten. Horiek bai gizonak,
horiek! Horrelakoak jada gutxi aurkituko ditugu.
Gaua zen, elizako kanpandorrean bederatziak puntuan ziren eta kanpaiak
beti bezala bederatzi aldiz jo zuen. Isiltasuna zen herrian nagusi, itsasoa
mugimenduan. Pankrazi eta Ana Marik marinelei zerbait egiteko esan zieten,
beraien esku zegoen guztia, baina alferrik. Marinelek ezin zuten euren bizia
arriskatu ekaitz bortitz harekin itsasora irtenaz. Izan ere, oso arriskutsua zen.
Itxarotea da dugun aukerarik zentzuzkoena- esan zuen Pellok, marineletako
batek. Emakumeek, lasaitu ezinik eta negar malkotan, buruaz baietz egin
zuten.
Andre batzuk etxera bueltatu ziren, baita euren senarrak ere. Kofradian
Pello, Markel eta Sabino geratu ziren bi emakume arduratuei laguntasuna
eskaintzen. Ekaitza gero eta indartsuagoa zen. Haize bolada harroa zekarren
eta euria hasi zen. Marinelek lasaitzeari jardun zioten euria zekarrela eta
itsasoa baretuko zela esanez. Hala ere, Pankrazi oso gaizki sentitzen zen, Ana
Mari bezala. Gaueko hamarrak jo zuten. Berriro entzun zituzten kanpaiak.
Itsasotik ez zen inoren aztarnarik ageri, itsasargiak ere ez zuen askorik
argitzen gainera.
Gauak aurrera egin zuen heinean, itsasoaren indarrak behera egin zuen.
Gaitz erdi! Marea beherantz zihoan. Gauerdiko kanpaiak entzun ziren.
Pederikok eta “Kixki”k sei ordu zeramatzaten itsasoan galdurik, edo etxera
bueltatu gabe behintzat. Kofradian Pello eta bi andere penatuak geratu ziren.
Atertu egin zuen bat-batean eta haizea gelditu. Kaira hurbildu ziren berriro
hirurak. Pederikoooo!!!! – oihukatu zuen Pankrazik eta albotik - Andoni!!!!!!!-
egin zuen txilio Ana Marik. Kixki ezizena zen, etxean bere izenez deitzen zion
gizonari , normala denez. Baina ez zuten erantzunik jaso.
114