2011. urtea - Gernika-Lumoko Euskara Zerbitzua

D.B.H. eta BATXILERGOA
OTSOAREN OIHUAK
baino ez zioten bota urari. Oso baxu zegoen. Inor ez zen salto egitera ausartzen.
Denak zeuden bata bestearen zain. Halako batean Gaizkak aurrera egin
zuen. Gaizka taldeko zaharrena zen. Eta ausartena. Denak geratu ziren uretara
begira, Gaizka ausartiari zer gertatu zitzaion jakiteko nahian. Gutxira,
burua atera eta oihuka hasi zen:
- Ura oso ondo dago ! Zergatik ez duzue salto egiten
Esaldia bukatu bezain laster denek salto zuten tropelean. Denak… Gorkak
izan ezik. Uretatik barreak eta garrasiak entzuten hasi ziren: “ Kakati! Kakati!”.
Baina bera ez zen salto egiten ausartzen. Ur gutxiegi zegoela iruditzen
zitzaion. “ Kakati! Kakati!” Orduan zeruan argitzen zuen ilargi bete handi
hari begiratu zion.
Gizaki orok basapizti bat gordetzen du bere barnean, une konkretuetan
azaltzen dena eta behin azaltzean gorputza eta burua guztiz aldatzen dituena.
Ilargi bete hark Gorkaren barneko otsoa piztu zuen. Eta pentsatu barik kakatiak
abiadura hartu eta salto egin zuen. Justu momentu hartan, olatu bat
etorri berria zen eta uraren maila gehiago jaitsi zuen. Gorkak ura eta lurra ia
batera jo zituen. Erabat geldirik geratu zen. Kakati oihuak isildu egin ziren.
Bat-batean mugimendua sumatu zen Gorkaren gorputzean. Lagunak
hurbildu zitzaizkion. “Ez ditut hanka sentitzen” oihukatzen zuen Gorkak.
Uretatik atera eta bazter batera eraman zuten. Bertan, masaje batzuk eman
zizkioten. Denbora gutxira hankak mugitzen hasi zen. Denek hartu zuten
arnasa lasai, bereziki Gorkak. Eta, noski, salto egiten jarraitu zuten. Gorka
kakatiak ere bai. Bazekien ia elbarri geratu zela, baina gaztea zen. Sustoak
ahaztu egiten dira.
Eta orain han zegoen bere etxean, balkoitik itsasoari begira. Bizitzak ironia
ugari ezkutatzen dituela otu zitzaion. Eta irribarre hits batekin bere gurpil-aulkiari
eragin zion gelara iritsi arte.
Bere logelako egutegira begiratu zuen. Azaroak 26. Boligrafoz markaturiko
eguna. Bere beso gihartsuekin lagundurik gurpilei bultza egin eta armairura
arte joan zen. Ateak zabaldu eta arropak aukeratu zituen. Beltzak. Urtero
bezala. Egun hark eskatzen zuen bezala. Beltza da sentimendu tristeenak
eta mingarrienak ondoen adierazten dituen kolorea. Egun hartarako aproposena.
Bost urtetan eskuratutako trebeziaz baliatuz, jantzi egin zen astiroastiro.
Giltzak hartu, atea itxi eta igogailuan jaitsi zen. Ehun bat metrotara
55