ophelderingen.

myner Tegenfchryveren. liï
ïyke Overheid in de meeste hyzondere gevallen
onmogelyk zyn, om met zekerheid te ontdekken,
in welk een trap de Verftorvene zyne bloedverwanten
of vrienden heeft lief gehad. Dit gebrek
van voorwerpeïyke of toereikend beflisfende gronden
in het crfregt, moet de Wetgeever door een
willekeurige bepaaling vergoeden. Daarom zyn
de welmeenendfte wetten van menfchen, fteeds in
*t een of ander opzigt gebrekkig, en kunnen ten
hoogflen op de meerderheid der gevallen worden
toegepast. Ja daarom zyn de kundigfte en braaffte
Regtsgeleerden dikwyls over de zelfde vraag
van zeer verfchillende gevoelens. Daardoor zien
wy dat de eene Wetgeever het halve goed van
den Man aan de Weduwe, anderen flegts een
kindsgedeelte toegekend hebben. Beide verordeningen
hebben iets willekeurigs , doch niet in
dien harden zin, dat het reden en billykheid wederfpreekt,
maar eeniglyk in tegenftellinge van
het natuurlyke, dat zig van zelve uit klaarevoorwerpeïyke
gronden voldoende bepaalt.
Doch dikwyls kan ook een, Vorst, zo wel als een
Vader, in zyne verordeningen niet blootlyk zien op
't gene voor zyne onderdaanen of kinderen het besje
is, maar moet ook te gelyk met zyn eigen vermogen
en omfbmdigheden te raade gaan. Wanneer
het, by voorbeeld, voor den Zoon best zoude voe.
gen , om hem te laaten ftudeeren, maar dat het vermogen
van den Vader daardoor te zeer uitgeput zoude
worden, of wanneer een Vader de hulp van den
Zoon in zyn beroep tot eigen onderfteuning behoefde,'