ophelderingen.

u% Eerfle Opbeld. Regelen van Voorzigtigbeid
heden in de gefchiedenis van het menfchelyfe
„ verftand, dat men geduurende verfcheiden eeuwen
met de grootfte fcherpzinnigheid Godge-
,, leerde Samenftclfels heefc bearbeid, waarin de
weg ter Zaligheid op eene kunftmaatige wyze
„ gefchetst en aangeweezen behoorde te zyn,
„ en dat het desniettegenftaande niemand der leer-
, ftellige voegivyzeren in de gedagten is gekomen,
', het Einde of Oogmerk der Gelukzaligheid, waar-
. toe de menfchen moeftcn opgevoerd worden, behooreiyk
te bepaalen en te verklaaren. Te ver-
„ geefs hebbe ik alle oude en nieuwe Godgeleer-
,, de Leerboeken, die my bekend zyn, doorbladerd,
„ om eene uitvoerige ontvouwing en bepaalde ver-
„ klaaring van Gelukzaligheid te vinden; al wat ik
„ daaromtrent met de houdinge cener diepe geleerd-
;, heidkunstmaatig genoeg gezegd hebbe gevonden,
„ was, of eene geheimzininge wartaal, of eene ver-
„ wyzing naar eene korte fthets der Bovenna-
, tuurkunde" enz. • Veelen myner partijen
hebben deeze plaats zo uitgelegd, als of ik daar
beweerde: dat nog niet één Godgeleerde vóór my
een begrip van de Zaligheid gehad heeft. Zy hebben het
my daarom voor eene onbefchaamde verwaandheid
en zwaare beleediging der oude en laatere Godgeleerden
willen toerekenen; want dat veelen, reeds
vóór de tyden van Origenes tot op onze dagen,
onloochenbaar begreepen en geleerd hadden, dat de
Godsdienst ons blymoedig en verftan lig maakt, het
welk toch in den grond even dezelfde Verklaaring
van Gelukzaligheid is, als die ik, doch met andere
woor-