ophelderingen.

14 Vierde Opheld. Over een algemeen
iegelyk, gelyk het allen menfchen natuurlyk is, zyn
gevoelen voor het beste en fchriftmaatigfte of alleen
waare hielde, entftonden uit deeze Onverdraagzaamheid
van tegen elkander ftrydende bepaalingen der,
Leere, eerst de droevige fcheuringen tusfehen c'e
Saxifche en Zwitferfche Hervormers, en naderhand
nieuwe openbaare Twisten tusfehen - Luthers en
Melanchthons Leerlingen , en in *t vervolg ook tusfehen
de Gomaristen en Arminiaanen in de. Gereformeerde
Kerke: zodat de Overheid andermaal
moest tusfehen beiden komen, en, ter verhoedinge
van verdere breuken, op nieuw vastgeftelde Formulieren
over de Verfchilftukken invoeren en daaraan
hoog gezag geeven.
Uit dit alles vólgt deeze ftelling door de ondervinding
uit de kerkelyke Gefchiedenis van alle eeuwen
: de natuurlyke Geneigdheid der menfchen,
om ook anderen te overtuigen van 't gene men zelve
voor waar houdt, ontaart, zelfs by de welmeenendfte
Godgeleerden, zeer gemaklyk en byna altyd
in Onverdraagzaamheid jegens alle gevoelens, die
van de hunnen afwyken , naardien onvermydelyk
dit denkbeeld in hun opkomt, dat hun Geweeten,
de Eer van God en het Heil der Zielen daarby lyden
zouden , indien zy niet met allen mogelyken
ernst en yver alles, wat zy als Waarheid erkenden,
poogden uit te breiden en de ftrydige Gevoelens
als fchandelyke dwaalingen uit de Kerk te weeren.
Hier moet ik nu myne verpligting aan U, Hoog
eerwaardig Heer! wegens eene voor my in de daad
nieuwe gedagten over het nut der Symbolifche
Schrif-