ophelderingen.

ioo Zesde Onderh. Over Christendom,
het woord Heiden reeds grond tot veele verwarring,
in het beöordeelen van de waare betrekking des
Christendoms tot de natuurlyke of redelyke kennis
van God. Onder een Heiden verbeelden de mees«
ten zig een zedenloozen Afgodendienaar, en daar
in de Heilige Schriftuure alle Volken, behalven het
Joodfche, volgens onze Overzettingen, Heidenen genaamd
werden, rekent men zig bevoegd, om zig
ook alle byzondere Burgeren deezer Volkeren als
goddelooze Afgodendienaaren te mogen voorftellen,
omdat de Heilige Schriftuur dikwyls in 't algemeen
fpreekt van het nationaale Verderf der toenmaalige
Volken. Dan, dat dit niet fchriftuurlyk gedagt zy,
blykt uit HANDEL. X: 35, daar Petrus zegt,dat
God niet ziet op het uitwendig onderfcheid der
Volken, maar dat een ieder, onder welk Volk of
Heidenfchap hy ook leeve, indien hy God eért en
doet dat regt is, hem aangenaam is. Maar vervolgens
leidt Paulus het nationaal verderf der Volken
uitdrukkelyk af (ROM. h ig — 25.) uit het ver.
waarloozen van de kennisfe van God en zynen wil,
welke nogtans voor alle menfchen uit de natuur der
dingen mogelyk en te verkrygen was. Hieruit volgt
fegtflreeks, dat zy allen, die zig aan deeze verwaarloozinge
niet fchuldig gemaakt, noch de heerlykheid
des onverderflyken Gods in de gelykenisfe van redelooze
dieren veranderd hebben , ook niet behooren
onder de Heidenen, in de kwaade betekenis des
woords. Dat derhalven die Wysgeeren onder alle
Volken, welken God dooreen geduurige overdenkinge
zyner Werken, zo veel hun mogelyk Was,
poog-