ophelderingen.

88 Zesde Onderh. Over Christendom,
hemels en der aarde te aanbidden. Hoe zeer
heeft de Heer Lavater hier in zynen vroomen geestdrift
den inhoud van myn Gefchrift verkeerd geduid!
Men leeze myn Samenftel naauwkeurig door,
of ergens eenige plaats is, die den Christen belet,
óf het hem als eene dwaasheid voorftelt, om Christus
in dien graad, welken zyne overtuiging by eenige
mogelykheid verkrygen kan, te verëeren. Leide
ik niet veelmeer myne Leezers regtftreeks op tot
de erkentenis, dat Christus het licht, de waarheid
cn het leeven der menfchen is; dè waaragtige algemeene
Leeraar der Gelukzaligheid? Maar dewyl ik
den gefchiedkundigen weg voor wysgeerige Twyfelaaren
niet kon inflaan, moest ook het gezag van
Christus niet vooraf vastgefteid worden, maar moest
eerst uit de waarheid en goddelykheid zyner Leere
volgen. Ieder verftandig Leezer ,• die het Christen,
dom zelfs door myn Samenftel hadt lief gekreegen,
moest, by een nader gebruik der Heilige Schriftuure,
dit befluit op den Perfoon van Christus reeds
Van zelfs maaken; en hoe meer twisten de uitdrukkingen
en fpreekwyzcn over deezen artykel wegens
den Perfoon van Christus onder de Godgeleerden
veroorzaakt hebben , te minder vergunde de christe*
lyke Voorzigtigheid my, deswegens iets als noodzaaklyk
voor alle denkende Christenen vast te ftellen.
Maar de Heer Lavater wil liever, gantsch alleen
, Christus als zynen Kening aanbidden, dan
duizend Deïsten, die vooraf over dit punt niet wel
onderrigt zyn, tot het Christendom overreeden.
Geenszins dagt Paulus zodanig, welke ROM. IX: 3.
•' zegt: