ophelderingen.

In het Leezen van Tnisi'fchriftetii 35
niet ten laatften voor Galanterie, en hei lompfte
bedrog voor gefleepene weereidlthc voorzigtigheid
worden uitgevent'?
Myn gezegde, dat de gewoone begeerte der menfchen
om anderen te beoordeelen, over het geheel
befchouwd, meer voordeelig dan nadeelig is, blyfe
derhalven in zyn geheel. Maar in de denkbeelden
der Godgeleerden heerscht over dit onderwerp,
gelyk over veele andere vraagen in de zedekunde *
een zeer groote verwarring, gelyk b'yluuit hunne aanvallen
tegen myne aanmerkingen over dit onderwerp,
die hun zo paradox zyn voorgekomen. Het komt
'er zeer veel op aan, dat men de grenzen duidelyk
bepaale, en naauwkeurig vaflelle, in hoe verre het
geoorlofd on onze pligt zy, om de misflagen van anderen
in hun afwezen af te keuren en ernftig te berispen,
en waardoor dergelyke Beöordeclingen in
eene zondige Kwaadlpreekendheid of Medisance, of
in liefdeloos veroordeelen en verdoemen onzer
Naaften beginnen te ontaarten. Een deugdlievend
Chriften zal , zonder eene duidelyke en genoegzaame
kennisfe deezer grenzen, zeer dikwils verlegen
zyn, en niet weeten, of hy in de gezelfchappen
moet fpreeken of zwygen; of hy de misleen van
anderen met eene edele verontwaardiging, ter handhaavinge
der deugd, nadrukkelyk zal berispen, dan onverfchillig
voor haar fchynen en de ondeugd ontfchuldigen.
Ik behoude daarom aan my, om ter
gevoegelyke plaatse in deeze Verdedigingen, eene
afzonderlyke Verhandeling over dit onderwerp te
geeven, en daarin de grenzen van eene regimaatige
C 2 en