ophelderingen.

myner Tegenjcbryverèrl. 12j
wekt datgunflige vooroordeel, dat hy in den eeneri
of anderen tak der Godgeleerdheid een uitfteekende
fterkte moet bezitten. Hy fpreekt op den toon vaa
iemant, die gewoon is zig tegen veele . anderen,
op te weegen, en te verwagten, dat men zyn
oordeel over de geleerdheid van eenen Schryver
eerbiedigen zal, als de uitfpraak van een grootea
Geleerden, die alle gezag waardig is. Deeze grote
geleerde nu is vol misnoegen over myn Samen-
Hel, enhy verzekert, dat hy een gantfeh boek kan vol
fchryven alleen met de aanwyzinge van de ontelbaare
feilen, die daarin voorkomen: uit deeze menigte kipt
hy delompfteen gewigtigfte. uit, en legt zc bloot
voor het Christlyk geleerde Gemeen.. Zou het
dan nu niet geoorloofd zyn .om dit befluit te maaken:
Wannéér een groot Man, dat is, die zig door
Geleerdheid van den gemeer.en hoop der Godgeleerden
onderfcheidt, wlén het van gantfehen harte
daarom te doen is, om het Samenftel cn zynen
Schryver alle agting by het gemeen te doen vér.
liezen, niets jrewigtigers daar tegen kan inbrengen
dan in deeze beöordeeling gefchied is, dan moec
in waarheid tegen Sfypbaffs gevoelen over de
Christlyke Leere der Gelukzaligheid, niets wezenlyks
met grond kunnen'ingeóragt worden; en wanneer
een zodanig Godgeleerde 'zig in eene beöordeeling
van een zo opmcrkelyk gefchrift, waarin
den Geestelyken ukdrukkelyk twistzugt over kleinigheden
verweeten Wordt, nogtans niet.onthouden
kan, om meer agt te geeven op het bywerk
en den letter, dan op den geest en het wezen-
lyke