download piraterij - Lebowski Publishers

Matt Mason - Piraterij.qxd 22-7-2009 10:14 Pagina 176
beslist gezegend. Allerlei genres ook; kindermuziek en feestmuziek,
maar ook mooie, rustige muziek voor als het bedtijd werd.
Ik draaide alles wat we hadden. En als ik hoorde dat er nieuwe
platen waren uitgekomen, ging ik meteen naar de winkel.’
Bij platenwinkels in de buurt struinde ze wekelijks alle bakken
af, net zo obsessief als de dj’s van nu, en ze leerde al snel om de
dansvloer een bepaalde richting op te sturen door de feestfavorieten
af te wisselen met de laatste hits. ‘Als ik iets opzette wat de
kinderen niet leuk vonden, lieten ze me dat direct weten. Als één
kind het niet leuk vond, vroeg ik ook de anderen om hun
mening. Dan stelde ik voor om die ene plaat te draaien en daarna
de plaat die ze wel leuk vonden. Zo kwam iedereen aan de
beurt. Daarom werkte het ook zo goed. En dansen dat ze deden!’
In deze speelkamer aten, dronken, speelden en dansten kinderen
van diverse pluimage, die vaak al de meest vreselijke dingen
hadden meegemaakt. Ze deden alles met elkaar. De muziek
was hun bindmiddel en ze beleefden gelukkige tijden. Deze
prachtige avonden zouden verstrekkende gevolgen hebben.
Niet alleen voor deze kids, maar jaren later ook voor de rest van
de wereld.
In 1949 verliet de vijfjarige David Mancuso het St. Joseph om
weer terug te gaan naar zijn moeder. Toen hij opgroeide, vervaagden
die avonden in de speelkamer tot een verre herinnering
met waterige kleuren. Maar ongemerkt was er toch een zaadje
geplant. David was een problematisch kind. Hij kon slecht met
zijn ouders opschieten en vond de meeste mensen maar bekrompen
en racistisch; op de indrukwekkende leeftijd van zes
jaar vond hij racisme al niet oké. ‘Ik had een andere mening dan
mijn moeder,’ vertelde hij me. ‘Op jonge leeftijd hoorde ik al
dingen als “die pokkespanjolen en die nikkers en die joden...” Ik
vond het nergens op slaan. Geld interesseerde me ook niet; ik
had er niks mee.’ De tijd verstreek, maar David weigerde zich
aan te passen. Hij mocht de speelkamer in St. Joseph dan vergeten
zijn, het was duidelijk dat David niet uit hetzelfde hout
gesneden was. Na negen jaar was het duidelijk dat hij niet meer
met zijn moeder onder een dak kon wonen en kwam hij op een
internaat terecht.
176