Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, TOG 2000, TAS en TNS
10
Voor de toepassing van de Remigratiewet vindt geen gelijkstelling van ongehuwden met
gehuwden plaats, maar wordt het begrip partner van de remigrant gebruikt. De SVB gaat
ervan uit dat de criteria die zien op de gelijkstelling van ongehuwden aan gehuwden in
de AOW en Anw eveneens van toepassing zijn op de vraag wanneer een persoon als
partner van de remigrant kan worden aangemerkt. Uit de formulering van artikel 1, lid 2
Remigratiewet blijkt voorts dat een persoon die op het moment waarop de remigrant uit
Nederland vertrekt reeds in het bestemmingsland verblijft, uitsluitend kan gelden als
partner van de remigrant, als er op dat moment sprake is van een huwelijk of een
geregistreerd partnerschap tussen de remigrant en deze persoon.
De vraag of sprake is van het voeren van een gezamenlijke huishouding wordt
beantwoord aan de hand van de omstandigheden welke objectief moeten zijn vast te
stellen, aldus de Hoge Raad in zijn uitspraak van 20 maart 1992. Om een gezamenlijke
huishouding te kunnen aannemen moet zijn voldaan aan de volgende wettelijke criteria:
de gerechtigde heeft zijn hoofdverblijf in dezelfde woning als een ander persoon
(huisvestingscriterium, zie Deel I, Hoofdverblijf in dezelfde woning, SB1004) én
de betrokken personen geven blijk zorg te dragen voor elkaar door middel van het
leveren van een bijdrage in de kosten van de huishouding dan wel anderszins
(zorgcriterium, zie Deel I, Zorg dragen voor elkaar, SB1005).
Degenen die voldoen aan deze beide voorwaarden (huisvestingscriterium en
zorgcriterium), worden geacht een gezamenlijke huishouding te voeren, mits sprake is
van een tweepersoonshuishouding (zie Deel I, Meerpersoonshuishouding, SB1007) en
geen uitzondering op deze hoofdregel van toepassing is (zie Deel I, SB1008, SB1236,
SB1237, SB1238).
De wet geeft voorts een opsomming van situaties waarin in ieder geval een gezamenlijke
huishouding aanwezig geacht wordt (onweerlegbaar rechtsvermoeden, zie Deel I,
Onweerlegbaar rechtsvermoeden, SB1006).
De wettelijke criteria met betrekking tot huisvesting en zorg zijn nader uitgewerkt in de
rechtspraak.
De SVB heeft gedragsregels ontwikkeld voor het bezoeken van belanghebbenden en het
bezichtigen van hun woning in verband met het onderzoek naar de leefsituatie. Zie
hiervoor Deel IV, Gedragsregels huisbezoek en bezichtiging woning, SB4234.
Jurisprudentie
HR 20 maart 1992, JABW 1992/114
SB1004
Hoofdverblijf in dezelfde woning (huisvestingscriterium)
Uit de jurisprudentie van de Hoge Raad (arrest van 30 mei 2001) en de Centrale Raad
van Beroep (zie bijvoorbeeld de uitspraak van 26 november 2002) leidt de SVB af dat de
vaststelling dat de betrokken personen feitelijk hun hoofdverblijf hebben in dezelfde
woning voldoende is om aan te nemen dat aan het huisvestingscriterium is voldaan,
tenzij een deel van de woning op zuiver commerciële basis wordt verhuurd of ter
beschikking van een kostganger wordt gesteld en deze huurder of kostganger in dat deel
van die woning zijn hoofdverblijf heeft. Van deze uitzondering is naar het oordeel van
de SVB in ieder geval geen sprake indien het deel van de woning dat door de huurder of
kostganger wordt bewoond, niet geschikt is voor afzonderlijke, zelfstandige bewoning.
Ook als twee personen op verschillende adressen staan ingeschreven, kan er sprake zijn