Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, TOG 2000, TAS en TNS
21
artikel 9, lid 1, onder c AOW, artikel 1, onder e en f, artikel 5, leden 1 en 4 Anw, artikel 7,
leden 1, 3 en 10 en artikel 8 AKW, artikel 1 Regeling gelijkstelling pleegkinderen, artikel 1, lid
1, onder h en lid 3 Remigratiewet
Met betrekking tot het begrip pleegkind in de AKW, AOW, Anw en de Remigratiewet
heeft de SVB in de loop der tijd een door de jurisprudentie ondersteund beleid
ontwikkeld. Hoewel de invulling van het pleegouderschap vooral in de AKW tot
ontwikkeling is gekomen, gelden de uitkomsten van die ontwikkeling in beginsel
evenzeer voor de AOW en de Remigratiewet.
Ten aanzien van de Anw is de gelijke toepassing van de begrippen met betrekking tot
kinderen in de AKW zelfs wettelijk geregeld. In een uitspraak van de rechtbank Utrecht
van 22 juni 2006 is bevestigd dat daarbij eveneens aansluiting moet worden gezocht bij
de Regeling gelijkstelling pleegkinderen. In zijn algemeenheid geldt dat, wil men
kunnen spreken van een pleegkind, er dient te zijn voldaan aan de eis van opvoeding én
onderhoud van het betrokken kind in een nauwe, exclusieve relatie tussen het kind en
de verzekerde of pensioengerechtigde. Voor pleegkinderen is in de AKW geen
onderhoudseis geformuleerd. Indien een pleegkind geheel wordt onderhouden, is er
volgens de uitspraak van de CRvB van 19 januari 1993 geen plaats voor een
onderhoudseis uitgedrukt in een minimumbedrag per week en wordt het kind geacht als
eigen kind te worden onderhouden.
Onder opvoeden wordt door de SVB verstaan het bijdragen tot de verstandelijke
ontwikkeling en de zedelijke, geestelijke en sociale vorming van het kind. Dit laatste
veronderstelt een frequent aanwezig zijn van de verzekerde in de nabijheid van het kind.
Indien de verzekerde en het betrokken kind op grote afstand van elkaar wonen, zal er
blijkens de uitspraken van de CRvB van 4 maart 1987 en 4 november 1994 geen sprake
kunnen zijn van een pleegkindsituatie.
Met opvoeding in een nauwe en exclusieve relatie wordt bedoeld dat het uitsluitend de
pleegouders zijn die alle belangrijke beslissingen nemen die de vorming van het kind
betreffen. Hierbij moet onder meer worden gedacht aan religie en schoolkeuze. Uit de
jurisprudentie van de CRvB (onder meer de uitspraak van 30 januari 1991) blijkt immers
dat aan de opvoedingseis wordt voldaan, indien een verzekerde zich wat de opvoeding
betreft, op een zodanige wijze gedraagt, dat hij de plaats van de ouders inneemt en
indien er wat de opvoeding betreft tussen hem en het betrokken kind een verhouding
bestaat als die tussen ouders en eigen kind. De pleegouders moeten derhalve geacht
worden geheel in de plaats van de ouders te zijn getreden. Indien een nog levende ouder
van het kind bevoegd én in staat blijft belangrijke beslissingen te nemen, dan zal in
beginsel geen pleegouderschap kunnen worden aangenomen. Dit is veelvuldig
uitgemaakt in de jurisprudentie (zie onder meer de uitspraak van de CRvB 14 februari
1990). De verzekerde (verzorger van het kind) kan in een dergelijke situatie wel toezicht
over het kind uitoefenen en belangrijke verantwoordelijkheid dragen, maar dit gebeurt
dan niet exclusief. Zolang nog een ouder, die niet uit het ouderlijk gezag is ontzet, in
leven is, wordt deze geacht nog beslissingen te nemen aangaande de opvoeding van het
kind. Indien echter de mogelijkheid tot uitoefening van het ouderlijk gezag en
gebruikmaking van de ouderlijke bevoegdheden nog louter theoretisch is, staat dit er niet
aan in de weg dat een ander op het punt van de opvoeding van het kind de plaats
inneemt van de natuurlijke ouder(s) (zie onder meer CRvB 29 juli 1998). Met ingang
van 1 april 2001 hanteert de SVB het beleid dat de beoordeling van de exclusiviteit van
de opvoeding en verzorging door de pretense pleegouder nog slechts wordt getoetst aan