Beleidsregels 2009 - Svb

SVB Beleidsregels
| Deel I AOW, Anw, AKW, Remigratiewet, TOG 2000, TAS en TNS
69
artikel 3 en artikel 7, lid 2 TOG 2000
Recht op een tegemoetkoming ingevolge de TOG 2000 bestaat - afgezien van nietmedische
criteria - indien en zolang wordt voldaan aan de voorwaarde dat het kind
blijvend of voorlopig blijvend gehandicapt is. De SVB acht een kind blijvend
gehandicapt indien het naar verwachting tot de leeftijd van 18 jaar door een ziekte of
stoornis zodanig beperkt zal zijn dat het aan de voorwaarden van artikel 3 zal voldoen. In
bepaalde gevallen staat bij de toekenning van de tegemoetkoming niet vast dat de ernst
van de beperkingen onveranderlijk is, waardoor het kind mogelijk niet blijvend aan de
voorwaarden van artikel 3 zal voldoen. Dan vindt toekenning plaats als het gehandicapte
kind geacht wordt voorlopig blijvend aan de voorwaarden te voldoen. Onder voorlopig
blijvend verstaat de SVB een periode van ten minste een jaar. Afhankelijk van de
verwachte ontwikkeling van het kind kan de SVB bij de toekenning bepalen dat na een
bepaalde termijn een herindicatie zal plaatsvinden. Deze termijn is minimaal een jaar en
is niet aan een maximum gebonden. Indien deze herindicatie een negatief medisch advies
tot gevolg heeft, wordt het recht op tegemoetkoming beëindigd. Indien het kind bij
deze herindicatie opnieuw voorlopig blijvend gehandicapt wordt geacht, kan de SVB
opnieuw een termijn voor herindicatie bepalen. Dit laat onverlet dat de gerechtigde
verplicht is de SVB op de hoogte te stellen van een wijziging van omstandigheden die
tot gevolg zou kunnen hebben dat het kind niet meer als blijvend of voorlopig blijvend
gehandicapt in de zin van de TOG 2000 wordt aangemerkt.
Bij sommige chronische ziekten kan er sprake zijn van een wisselend beeld, waarbij het
kind gedurende bepaalde periodes wel en gedurende andere periodes niet aan de
voorwaarden van artikel 3 voldoet. In dergelijke gevallen wordt het kind geacht
voorlopig blijvend gehandicapt te zijn indien het gedurende een aaneengesloten periode
van ten minste één jaar zodanig beperkt is dat het tijdens kortere periodes van in totaal
50% of meer van de tijd aan de voorwaarden van artikel 3 voldoet.
Om recht te openen op een tegemoetkoming stelt de regeling als voorwaarde dat het
kind als gevolg van zijn beperkingen aanzienlijk meer afhankelijk is van geregelde
verzorging of oppassing dan een gezond kind van dezelfde leeftijd. Vastgesteld moet dus
worden de zwaarte en intensiteit van de door de ouder of verzorger te verlenen hulp in
vergelijking met de hulp die een kind van gelijke leeftijd dat niet gehandicapt is, nodig
heeft. Daarbij wordt zowel de mate van verzorging als de mate van oppassing
beoordeeld. Het is voor het recht op tegemoetkoming op zichzelf niet van belang of het
kind hulp nodig heeft in beide categorieën of alleen in een van beide categorieën, wel
speelt dit een rol bij de vaststelling van de totale zorgzwaarte.
Bij verzorging gaat het met name om hulp bij algemene dagelijkse levensverrichtingen,
het begrip oppassing omvat met name toezicht en begeleiding. De beoordeling of er
sprake is van geregelde verzorging of geregelde oppassing geschiedt aan de hand van
telkens vijf subcategorieën.
Bij de bepaling of een kind afhankelijk is van geregelde verzorging, wordt vastgesteld of
en in welke mate het kind is aangewezen op hulp met betrekking tot:
lichaamshygiëne (bijvoorbeeld volledige of gedeeltelijke hulp bij wassen, aan- en
uitkleden, tanden poetsen),
zindelijkheid (bijvoorbeeld incontinentie, gebruik van luiers, hulp bij toiletgang),