Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Margarita Alonso Ramos. Diccionarios y fraseologíaClaude Anscombre e Mª Jesús Barsanti Vigo, abordan unha mesma problemática, aíndaque desde diversos puntos de vista: o problema da definición e delimitación mesma doobxecto de estudo da paremioloxía. En “Refranes, vulgatas y folclore”, Anscombrecuestiona en primeiro termo o valor científico de sete vulgatas ou ideas tradicionaisacerca da natureza dos refráns (anteriores, claro está, á existencia da paremioloxíacomo tal), cuestionando así, indirectamente, a definición máis xeneralizada de refrán. Oautor saca á luz moitas contradicións inherentes ás ditas vulgatas e ofrece finalmenteunha explicación do porqué da súa supervivencia na ciencia paremiolóxica. Aconfusión que reina tras a lectura desta comunicación require a lectura da seguinte,“Problemática en torno al refrán y otras categorías paremiales: definición ydelimitación”, onde Barsanti Vigo, nas súas palabras, “arríscase” a dar a súa propiadefinición de refrán logo de analizar as súas características lingüísticas e decontrastalas coas da frase proverbial, a categoría paremial da que resulta máis difícildistinguilo.“Usos fraseológicos en el Diccionario de Terreros y Pando”, de Mariano FrancoFigueroa, é unha breve comunicación que describe o tratamento das UF no dicionariode Terreros y Pando (século XVIII), unha das obras senlleiras da lexicografía nonacadémica.Os tres últimos artigos son complementarios entre si, posto que estudan, en relacióncoas UF, cadanseu aspecto da información ofrecida nunha entrada do dicionario: ainformación gramatical, a definición e os exemplos. En “La definición lexicográfica delas unidades fraseológicas: la aplicación de modelos formales”, María Isabel GonzálezAguiar expón os principios e requisitos para construír unha boa definiciónlexicográfica, describe os modelos de definición empregados no DRAE e ofrecenumerosos exemplos da súa aplicación coas colocacións, locucións e enunciados, dosque extrae que (i) é a natureza categorial e semántica do definiendum o que pode levara elixir o modelo de definición máis axeitado para unha UF e que (ii) para iso cómpreque o lexicógrafo saiba catalogar perfectamente a UF baseándose nunha taxonomíafraseolóxica clara e precisa. María Eugênia Olímpio de O. Silva, en “Los ejemplos enel tratamiento lexicográfico de las unidades fraseológicas”, reflexiona sobre a tendenciaa incluír as UF nos dicionarios como exemplos e sobre a práctica en si da inclusión deexemplos nas entradas de UF, chegando á conclusión de que se require unha teoríalexicográfica xeneralizada tanto sobre o tratamento das UF como sobre o uso dosexemplos nas mesmas. Non pon en dúbida, con todo, o feito de que a inclusión deexemplos nos artigos lexicográficos das UF é esencial para dar conta das súascaracterísticas. Remata o volume coa comunicación de Inmaculada Penadés Martínez,“La información gramatical sobre la clasificación de las locuciones en losdiccionarios”, na que se abordan os problemas da marcación gramatical das locuciónsnos dicionarios, destacándose a relevancia desta marcación para a redacción dunhadefinición adecuada. Penadés Martínez constata, a través da análise de variosdicionarios do castelán actual, a necesidade establecer criterios a este respecto. Estescriterios, na súa opinión, deben fundamentarse no comportamento lingüístico dasunidades que se pretenden clasificar e propón como procedemento para observalo aconsulta de corpus de locucións do castelán. Co fin de exemplificar o anterior, presenta300 Cadernos de Fraseoloxía Galega, 9, 2007, 297-322