ACTA AGROPHYSICA

126
w mniejszym stopniu w południowej części województwa lubelskiego i północnowschodniej
województwa podkarpackiego. Natomiast w rejonach o dość znacznym
rozdrobnieniu agrarnym, gdzie większość gospodarstw posiada powierzchnię
użytków rolnych poniżej 10 ha, pomimo odpowiednich warunków glebowoklimatycznych,
możliwości zwiększenia uprawy rzepaku są niewielkie. Jest to
uwarunkowane głównie zmniejszoną wydajnością pracy nowoczesnych urządzeń
oraz zwiększonym nasileniem skutków działalności szkodników na pojedynczych
plantacjach nie przekraczających 2 ha. Do takich rejonów w Polsce należy zaliczyć
przede wszystkim województwa: małopolskie, świętokrzyskie oraz pozostałą
część podkarpackiego [82].
13,8%
8,3%
9,8%
13%
0,4%
2,6%
14,3%
4,0%
11,9%
1,4%
4,4%
11,2%
2,5%
0,6%
0,6%
1,4%
< 10 (min. 3,7 – podlaskie)
10,1-50
50,1-100
> 100 (max. 142,4 – wielkopolskie)
Rys. 52. Zbiory rzepaku i rzepiku w 2002 roku w tys. ton. Procentowy udział województw
w zbiorach [111]
Fig. 52. Crops of rape and turnip-like rape in 2002 in thousands of tons. Per cent of voivodship
participation in the crops [111]
W wielu innych opracowaniach [111] autorzy również wskazują, że największy
potencjał rzepakowy (rys. 52) występuje w rejonach Polski zachodniej
i północnej (Wielkopolska, Kujawy, Mazury). Te rejony są w największym