ACTA AGROPHYSICA

151
12. STRESZCZENIE
Rzepak jest rośliną o bardzo wysokich wymaganiach pokarmowych i nawozowych.
Wymaga on terminowego siewu, optymalnego odczynu gleby i starannej
jej uprawy oraz pełnej ochrony chemicznej. W efekcie koszty wytwarzania nasion
są stosunkowo wysokie, co jest główną przeszkodą w zwiększeniu powierzchni
uprawy tej rośliny.
Zmniejszenie kosztów jednostkowych uprawy rzepaku można uzyskać m.in.
poprzez zastosowanie wapna odpadowego zawierającego siarkę oraz osadów
ściekowych będących źródłem substancji organicznej i wielu niezbędnych składników
pokarmowych. Obniżenie tych kosztów wymaga także zastosowania kompleksowej
uprawy oraz zmian organizacyjnych przez wykorzystanie i adaptację
lokalnej bazy podczs skupu, suszenia i przechowywania nasion. W efekcie tych
działań można będzie zwiększyć areał uprawy rzepaku i znaczną część surowca
przeznaczyć na produkty przemysłowe w tym na nośnik energii do napędu silników
wysokoprężnych. Rozwojowi produkcji biopaliw powinny służyć odpowiednie
regulacje prawno-finansowe, dopracowanie technologii, organizacji produkcji
oraz zbytu w tym również produktów ubocznych.
W ocenie zasadności produkcji nośników energii z surowców pochodzenia
roślinnego, należy brać pod uwagę nie tylko efekty bezpośrednie, ale i skutki
natury gospodarczej, społecznej i ekologicznej. Ponadto niezwykle istotnym jest
poszukiwanie, weryfikowanie w warunkach praktycznych i wdrażanie rozwiązań
poprawiających efektywność produkcji, jak i jakości biopaliw, gdyż jest to jedyna
droga dla zapewnienia ich konkurencyjności w stosunku do paliw tradycyjnych.
Z tych powodów należy dążyć do optymalizacji systemu wytwarzania biopaliwa
z rzepaku, z uwzględnieniem ochrony środowiska oraz zasad inżynierii procesów
rolniczych.
W warunkach glebowo-klimatycznych naszego kraju, rzepak ma realne znaczenie
jako surowiec nadający się do przetwarzania na produkty przemysłowe,
w tym na nośnik energii do napędu silników wysokoprężnych. Szansą na realizację
produkcji biopaliwa jest zmniejszenie nakładów na agrotechnikę przy produkcji
nasion rzepaku, zmiany organizacyjne przez wykorzystanie i adaptację lokalnej
bazy, jak również doskonalenie rozwiązań technologicznych podczas skupu,
suszenia i przechowywania.
Mając na uwadze powyższe realia należy sądzić, że wzrost produkcji rzepaku,
który zrównoważy zapotrzebowanie na surowiec niezbędny dla celów paliwowych,
jak i spożywczych może być możliwy jedynie poprzez maksymalne
ograniczenie kosztów jego produkcji. Działania te powinny obejmować wszystkie
elementy produkcji od zasiewu do przerobu.
Słowa kluczowe: rzepak, uprawa, biodiesel, ekonomia