Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄÅ¼kÄ

More documents

Recommendations

Info

Człowiek percepcji i czynienia Jerzy Grotowski jest twórcą, dla którego obraz człowieka całkowitego, spełniającego się w czynieniu był zawsze obrazem centralnym. W literaturze obraz człowieka całkowitego pojawia się na przykład w twórczości Adama Mickiewicza na początku lat 40 XIX w. w jego „Prelekcjach paryskich" na katedrze literatur słowiańskich College de France. Mowa tam była o „człowieku zupełnym", przetworzonym z człowieka banalnego. Chodziło o konkretne — nie podzielone na ciało i psychikę — istnienie posługujące się organem „czucia" jako zasadniczym narzędziem percepcji bezpośredniej. Istnienie takie charakteryzował Mickiewicz przez swobodną natychmiastowość reakcji, ciągły ruch i działanie, a przede wszystkim — poprzez czyn. To on był w tym obrazie sensem powołania „człowieka zupełnego". O tym, jak możliwe jest być „takim, jakim się jest, cały" w jednym z wywiadów (1975 r.) Grotowski powiedział tak: „Jest taki punkt, w którym odkrywa się, że można się zredukować do człowieka, do człowieka takiego, jaki jest; nie do jego maski, nie do jego roli, nie do jego gry, nie do jego kluczenia, nie do jego obrazu o sobie, nie do jego ubrania — tylko do niego samego. I dalej: to zredukowanie do człowieka jest możliwe tylko względem innego niż ja istnienia. 110
Kiedy jest obcowanie, kiedy się człowiek w niczym już nie obawia — to jest tak, jakby puściły jakieś więzy, pęta, jakby wszystko było radością; jakby cały obieg życia w nas był radością, jakbyśmy sami byli obiegiem życia. Jeśli jesteśmy naprzeciwko płomienia, to ten płomień jest także w nas, a jeżeli jesteśmy w wodzie, to... Przechodząc ku temu, co określam jako zostawienie teatru za sobą; wiedziałem wyjściowo bardzo mało: tzn. żadnych historyjek, żadnej fabuły, żadnej opowieści o czymkolwiek lub kimkolwiek — to raz; dwa — dobór tych, którzy w to wchodzą, musi być wzajemny. Dla prasy można by powiedzieć, że jest to staż, który wymaga odpowiednich predyspozycji, a nie: umiejętności. Dalej: wiedziałem, że powinno się dziać to, co najprostsze, najbardziej elementarne, ufne między istnieniami; że to opiera się o etapy, o szczeble, ale nie może być rytem — w znaczeniu, że jest jak zakomponowany obrządek — bo musi być od rytu prostsze. Musi być oparte o takie rzeczy, jak fakt rozpoznania kogoś, jak dzielenie substancji, dzielenie żywiołów — nawet w tym archaicznym znaczeniu — jak się dzieli przestrzeń, dzieli wodę, dzieli ogień; dzieli bieg, dzieli ziemię, dzieli dotyk. Jest taki wyłom, takie przekroczenie granicy interesowności i lęku; są spotkania związane z wiatrem, z drzewem, z ziemią, z ogniem, z trawą. I spotkania z nimi: z wiatrem, z drzewem, z ziemią, z wodą, z ogniem, z trawą — ze Zwierzęciem. I doświadczenie lotu. 111
Page 1:
Na drodze do kultury czynnej O dzia
Page 5 and 6:
W latach 60 zadał Grotowski teatro
Page 7 and 8:
Grotowski (...) wraz z rozwianiem s
Page 9 and 10:
perspektywie, którą widział dla
Page 11 and 12:
publikacjach autorzy wyrażają prz
Page 13 and 14:
Obserwujemy codziennie tysiące wyd
Page 15 and 16:
Święto Proces tworzenia sytuacji
Page 17 and 18:
powinna objąć nie tylko ludzi, al
Page 19 and 20:
Poszukiwania kulturowe z udziałem
Page 21 and 22:
Powstał szereg wyspecjalizowanych
Page 23 and 24:
Programem, który skupiał na sobie
Page 25 and 26:
wiedząc, że jest niemożliwy). Je
Page 27 and 28:
ognia. Znieruchomiali na polanie ż
Page 29 and 30:
Spotkanie Ludzi, będzie to tylko z
Page 31 and 32:
Każdy inaczej. Na koniec Ryszard z
Page 33 and 34:
ścia wszystkiego, jest cierpliwoś
Page 35 and 36:
dziej rewolucyjnymi doświadczeniam
Page 37 and 38:
ardzo wyraźna różnica między wy
Page 39 and 40:
ogłupieni przez środki przekazu,
Page 41 and 42:
Staż, który prowadził Gregory tr
Page 43 and 44:
weszliśmy na ten dach — tam nigd
Page 45 and 46:
Miejscem swoistego ryzyka, wirem, g
Page 47 and 48:
ezpieczeństwa czy kryzysu. Przykł
Page 49 and 50:
ozdaje pudełka zapałek. (...) Lud
Page 51 and 52:
wadzonej pracy, staną się w przys
Page 53 and 54:
że chcą się zrozumieć i żyć j
Page 55 and 56:
czone. Przyłączyłam się do tych
Page 57 and 58: oczekują!...) Spotkania parateatra
Page 59 and 60: Ta wspólna zabawa-nie-zabawa kaza
Page 61 and 62: trze, ogień — i jakąś czynnoś
Page 63 and 64: jakby jedyne fundamentalne Ja, niby
Page 65 and 66: Skąd więc obraza Niechęć skąd
Page 67 and 68: zejść z tej ziemi. Nie chcę tego
Page 69 and 70: yło to ciekawe. Wszystko zbyt łat
Page 71 and 72: witalność i realność zrodziła
Page 73 and 74: drość, że mu wierzyłem. Był pr
Page 75 and 76: prowadzeniu. Dostałem jedną z nic
Page 77 and 78: odzajem międzynarodowego Woodstock
Page 79 and 80: mnie pójście za własnymi głębs
Page 81 and 82: ski), 3 inne z udziałem 120 osób
Page 83 and 84: Dwa rodzaje kultury Od roku 1970 na
Page 85 and 86: wycofuje się kuchennymi schodami,
Page 87 and 88: możliwa jest i w potocznym życiu,
Page 89 and 90: wzięcia naukowego lub artystyczneg
Page 91 and 92: Dwa bieguny kontaktu Jako twórca t
Page 93 and 94: naszego zrozumienia języka. Język
Page 95 and 96: (...) Ideologia Laboratorium nigdy
Page 97 and 98: zwie tego doświadczenia chodzi o d
Page 99 and 100: Przez Nocne Czuwanie przeszły setk
Page 101 and 102: potem błyskawicznie odwracam głow
Page 103 and 104: po locie jego ciała. Jakby on wyty
Page 105 and 106: ardzo mogą. Daje się możliwość
Page 107: odnaleźć, umiejętnie szukając,
Page 111 and 112: Na tym miejscu pragnę zwrócić uw
Page 113 and 114: wydaje mi się tekst kanadyjskiego
Page 115 and 116: postrzec nawet górę w pobliżu ic
Page 117 and 118: zawodnictwo. Grotowski jako pielgrz
Page 119 and 120: obrazy. Aktywna przygoda wędrówki
Page 121: Instytut Aktora — Teatr Laborator
show all

Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄ Å¼kÄ

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄÅ¼kÄ