Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - Otwórz KsiÄ Å¼kę

Margaret Croyden, „Nowe przykazanie teatru: nie
oglądać", Vogue, New York, grudzień 1975..
„W 1 968 r. Grotowski wystawił „Apocalypsis..."
i wnet oświadczył, że nowych
spektakli nie da. Za ważniejsze uznał reżyserowanie
przestrzeni i organizowanie
działań, które umożliwiają uczestniczącym
w nich ludziom wyzwolić z siebie
potencjał ekspresji kulturowej (...)
Cisza: to znaczy głosy lasu, szmer lasu
— szmer deszczu, krzyk ptaka (...) Deszcz
przestał zwracać na siebie uwagę. To znaczy
przystałem na moknięcie. Ani przyglądam
się innym, ani sobie. Idę, płynie, przesuwa
się w głowie (...) Tyralierą rozciągnięci
w mokrych paprociach —przez baldachowaty
paprotnik — przez olszynę —
przez świetlisty sosnowy bór, gdzie poszycie
mchów i borówek. I tak, gdy się
już dyszy po długim biegu, z lasu na siwą
w deszczu łąkę. Ktoś pierwszy przystanął
(...) Ktoś inny popchnął kogoś innego.
Ruch udziela się, przenosi. Chcą i mnie
wywrócić (...) Coś wzbrania bez słowa,
bez powodu, bez niczego zacząć — mocować,
wywracać się po łące. Stoimy.
Uśmiecham się, ale chyba ten uśmiech
z zażenowania (...) Wstydzę się tego
wszystkiego. Stoję, patrzę, jeszcze bardziej
się wstydzę. Pojawia się niechęć..
Pojawia się osobność. Moja tutaj osobność
(i nie tylko tutaj). (...) Stoję i patrzę,
i myśli się: jak już tu przyszedłeś, to nie
bądź buc nadęty, myśli się: hasanie, mocowanie,
wywracanie, turlanie się po
mokrej trawie, ani jest mądre, ani głupie.
66