Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - Otwórz KsiÄ Å¼kę

wiadro i zacząłem uderzać w nie. W pomieszczeniu
był Grotowski. Przyszedł i
przyłączył się do mnie w śpiewie. Po
piętnastu minutach poczułem wielki ból
w rękach. Podniosłem je. Były w pęcherzach
i krwawiły. Trzymał je przez dziesięć
minut (...)
Kamienie ze świecami na podłodze
i muzyka z gramofonu. Włodek, dziewczyna,
mężczyzna (...) Zachęcili mnie, żebym
„znowu działał". Jak dziki koń w górach
(...) Poczułem, że jego praca była bardzo
realna. Że była w nim zdumiewająca
szczerość i takie zaangażowanie, że kręciło
mi się w głowie (...) Grotowski (...) Był
dla mnie licznikiem Geigera. Jego istota
harmonizowała z tym, w czym był rzetelny
impuls. Obserwując go czułem, kiedy moje
istnienie jest prawdziwe, jak spotęgować
własne wibracje (...) Zatrzymywał innych,
aby przejmowali ode mnie. A innej
nocy powstrzymał mnie, kiedy właśnie
zamierzałem udawać.
Opuściłem Wrocław cichy, mówiąc
niewiele. Więcej widziałem. Słuchałem
dźwięków, dostrzegając, kiedy ludzie
mówią z nerwowości i ze strachu, kiedy
paplają i zauważyłem także w sobie takie
impulsy. Nie miałem już potrzeby, aby
się przełamać (...)"
Steven Weinstein,,. „Wrocław, Eksperyment Parateatralny:
Dwa Doświadczenia", Alternative
Theatre, Baltimore, marzec—kwiecień 1976,
nr 4.
„Ostatniego lata Uniwersytet Poszukiwań
we Wrocławiu i okolicach był
78