Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄÅ¼kÄ

More documents

Recommendations

Info

wali przez ostatnie siedem lat. Teraz idziemy dalej — ku nieznanemu. Sięgamy po coś czystego, wewnątrz — w nas (...) Teraz musimy umieć powrócić do stanu początkowego — do bezinteresownej potrzeby tworzenia z innymi i dla innych (...) Chciałbym, żeby to, co zaczynamy teraz robić, było na tyle nowe, by ludzie, którzy kiedyś do nas przychodzili z prawdziwej potrzeby, znowu do nas przyszli i znowu nas potrzebowali. I żeby nas coś łączyło... — Tego w teatrze pragną wszyscy. Tylko jak to zrobić — To się na przykład robi tutaj, we Wrocławiu (...) Moje życie zmieniło się, bo zobaczyłem sztukę Grotowskiego. Nie idzie mi o teatr; obejrzałem to, co Grotowski robi, i coś otworzyło się we mnie, w środku. Dokonałem pewnego odkrycia na własny temat; i właśnie do tego potrzebowałem teatru Grotowskiego. Tylko do tego; potrzebowałem więc tego teatru nie jako ktoś z teatrem związany, ani nawet nie jako widz — potrzebowałem go jako istota ludzka (...) To, co tu znalazłem, nazwijmy ,,ziarnem"; myślę o tym, jakim problemem będzie przewiezienie tego ziarna do domu, do Ameryki. To jest bardzo trudne. Nie wiem, co się stane. Ale coś mi się przypomina i to coś jest jakby nadzieją. Kiedyś w Nowym Jorku pewien człowiek chciał nam oddać dach wielkiego domu towarowego (...) Pomysł polegał na tym, że na dachu wybudowałoby się namiot, w którym grałby teatr (...) I kiedy 44
weszliśmy na ten dach — tam nigdy niczego nie było, nikt nie chodził, nie sprzątał, nie czyścił, więc w ciągu lat zebrała się sadza, coś zupełnie pozbawione życia — nagle ujrzałem kwiaty. Wyrosły tam piękne kwiaty. Wiatr albo ptaki... A może właśnie nie ptaki i nie wiatr Jakoś to ziarno się tam znalazło... Chciałbym, żeby coś takiego mogło stać się i z moim ziarnkiem. Z tym, co tu znalazłem i zawiozę do Ameryki... — Czy to znaczy, że teraz dla ciebie tutaj jest centrum, tu bije serce teatru... — Tak, myślę, że tu (...) — Dlaczego przyjechałeś do Polski — Przyjechałem, bo jako człowiek i jako artysta zacząłem stawać się zimny, martwy, agresywny. I bałem się. Przyjechałem tu, by znowu odnaleźć życie. I odwagę. I kontakt z ludźmi (...) — Jak odbierasz fenomen międzynarodowego Wrocławia Myślę o Uniwersytecie Poszukiwań. Jak odbierasz to wspólne rzucanie różnorakiego ziarna, to zuchwałe zasiewanie nieznanym Czasem myślę o statku szalonych... O zuchwałym, szalonym statku. — To, co się tutaj dzieje, jest jednym z najważniejszych znanych mi wydarzeń teatralnych na przestrzeni całej historii teatru. Mówisz o statku... Wielu z nas nie zdawało sobie sprawy z tego, że znajduje się na tym samym statku — razem z innymi (...) To, co zrobiono we Wrocławiu, ma wymiary Woodstock — ale to, mam nadzieję, nie zginie (...) To jest, wydaje mi 45
Page 1: Na drodze do kultury czynnej O dzia
Page 5 and 6: W latach 60 zadał Grotowski teatro
Page 7 and 8: Grotowski (...) wraz z rozwianiem s
Page 9 and 10: perspektywie, którą widział dla
Page 11 and 12: publikacjach autorzy wyrażają prz
Page 13 and 14: Obserwujemy codziennie tysiące wyd
Page 15 and 16: Święto Proces tworzenia sytuacji
Page 17 and 18: powinna objąć nie tylko ludzi, al
Page 19 and 20: Poszukiwania kulturowe z udziałem
Page 21 and 22: Powstał szereg wyspecjalizowanych
Page 23 and 24: Programem, który skupiał na sobie
Page 25 and 26: wiedząc, że jest niemożliwy). Je
Page 27 and 28: ognia. Znieruchomiali na polanie ż
Page 29 and 30: Spotkanie Ludzi, będzie to tylko z
Page 31 and 32: Każdy inaczej. Na koniec Ryszard z
Page 33 and 34: ścia wszystkiego, jest cierpliwoś
Page 35 and 36: dziej rewolucyjnymi doświadczeniam
Page 37 and 38: ardzo wyraźna różnica między wy
Page 39 and 40: ogłupieni przez środki przekazu,
Page 41: Staż, który prowadził Gregory tr
Page 45 and 46: Miejscem swoistego ryzyka, wirem, g
Page 47 and 48: ezpieczeństwa czy kryzysu. Przykł
Page 49 and 50: ozdaje pudełka zapałek. (...) Lud
Page 51 and 52: wadzonej pracy, staną się w przys
Page 53 and 54: że chcą się zrozumieć i żyć j
Page 55 and 56: czone. Przyłączyłam się do tych
Page 57 and 58: oczekują!...) Spotkania parateatra
Page 59 and 60: Ta wspólna zabawa-nie-zabawa kaza
Page 61 and 62: trze, ogień — i jakąś czynnoś
Page 63 and 64: jakby jedyne fundamentalne Ja, niby
Page 65 and 66: Skąd więc obraza Niechęć skąd
Page 67 and 68: zejść z tej ziemi. Nie chcę tego
Page 69 and 70: yło to ciekawe. Wszystko zbyt łat
Page 71 and 72: witalność i realność zrodziła
Page 73 and 74: drość, że mu wierzyłem. Był pr
Page 75 and 76: prowadzeniu. Dostałem jedną z nic
Page 77 and 78: odzajem międzynarodowego Woodstock
Page 79 and 80: mnie pójście za własnymi głębs
Page 81 and 82: ski), 3 inne z udziałem 120 osób
Page 83 and 84: Dwa rodzaje kultury Od roku 1970 na
Page 85 and 86: wycofuje się kuchennymi schodami,
Page 87 and 88: możliwa jest i w potocznym życiu,
Page 89 and 90: wzięcia naukowego lub artystyczneg
Page 91 and 92: Dwa bieguny kontaktu Jako twórca t
Page 93 and 94:
naszego zrozumienia języka. Język
Page 95 and 96:
(...) Ideologia Laboratorium nigdy
Page 97 and 98:
zwie tego doświadczenia chodzi o d
Page 99 and 100:
Przez Nocne Czuwanie przeszły setk
Page 101 and 102:
potem błyskawicznie odwracam głow
Page 103 and 104:
po locie jego ciała. Jakby on wyty
Page 105 and 106:
ardzo mogą. Daje się możliwość
Page 107 and 108:
odnaleźć, umiejętnie szukając,
Page 109 and 110:
Kiedy jest obcowanie, kiedy się cz
Page 111 and 112:
Na tym miejscu pragnę zwrócić uw
Page 113 and 114:
wydaje mi się tekst kanadyjskiego
Page 115 and 116:
postrzec nawet górę w pobliżu ic
Page 117 and 118:
zawodnictwo. Grotowski jako pielgrz
Page 119 and 120:
obrazy. Aktywna przygoda wędrówki
Page 121:
Instytut Aktora — Teatr Laborator
show all

Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄ Å¼kÄ

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄÅ¼kÄ