Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - Otwórz KsiÄ Å¼kę

Drogi Mlecznej, brat trawy, brat rzeki.
Człowiek taki, jaki jest, cały, żeby się nie
ukrywał; i który żyje, więc n i e k a ż d y.
Ciało i krew to jest brat, właśnie tam jest
„Bóg", to jest bosa stopa i goła skóra, w
której jest brat. To jest także święto, być
w święcie, być świętem. To wszystko nieodłączne
jest od spotkania.
Rzeczywistego, pełnego, w którym
człowiek nie kłamie sobą i cały w nim jest.
Gdzie nie ma już lęku, tego wstydu siebie,
który rodzi kłamstwo i ukrywanie się, a
sam jest własnym dziadkiem, ponieważ
sam rodzi się z kłamstwa i ukrywania. W
tym spotkaniu człowiek nie odmawia
siebie i nie narzuca siebie. Daje się dotknąć
i nie pcha się ze swoją obecnością.
Idzie naprzeciw i nie boi się czyichś oczu,
cały. To tak, jakby się mówiło sobą:
jesteś, więc jestem; i także: rodzę się,
abyś się urodził, abyś się stał; i także: nie
bój się, idę z tobą".
,,Święto" jest imieniem, którego Grotowski użył
kiedyś we własnym znaczeniu. Niewiele lub nic, jak
widać, nie ma ono wspólnego z kategorią rozpowszechnioną
we współczesnej etnologii czy
religioznawstwie.