Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄÅ¼kÄ

More documents

Recommendations

Info

lektywne — się w nią wtula. Uczymy się ją zamieszkiwać. Budujemy duży szałas, który będzie naszym Domem. Znosimy z lasu, wybieramy z rzeki zwalone pnie, przynosimy całe naręcza gałęzi. Praca trwa cały dzień i przeciąga się długo w noc (...) Budować, a więc wznosić budowle — aedificare. Innego dnia rozchodzimy się po lesie. Staję twarzą w twarz z drzewem. Jest silne — mogę wejść na nie, oprzeć się delikatnie na gałęziach. Na koronie owiewa nas — drzewo i mnie — silny wiatr. Całym ciałem czuję ruchy gałęzi, krążenie płynów, słyszę wewnętrzne pomruki. Wtulam się w nie. Budować, a więc chronić to, co wznosi się samo — colere, cultura (...) Bywają noce, kiedy po kilka osób wyruszamy do lasu. Idziemy bez światła. Porozumiewamy się szeptem. Całą skórą — zwłaszcza na plecach — czuję spokojny oddech drzew. Zagarnia nas rozwierająca się gęstwina. Las pogrążony w mroku żyje inaczej niż za dnia. Na granatowym niebie obecne są gwiazdy. Z daleka widać ślepia — nasze uważnie patrzące oczy. Ta nieustanna obecność przyrody ma swój sens. Wyostrza zmysły, jakby rodzi je na nowo, utwierdza nas w tym, że jesteśmy istotami wcielonymi. Projekt specjalny nie jest próbą powrotu do Natury, Arkadią, poszukiwaniem złotego wieku: ani natury rozumianej jako środowisko człowieka, ani — jako jego konstytucja psychiczna (nawet Rousseau i Freud nie proponowali takiego powrotu, 26
wiedząc, że jest niemożliwy). Jest natomiast próbą pozbycia się tego, co w kulturze jest bez wątpienia antywartością — wyobcowania rozumianego jako atrybut wszelkich związków człowieka z rzeczami i innymi ludźmi. Tej postaci wyobcowania, która — przeniósłszy się z grupy społecznej w najintymniejsze rejony psychiki — manifestuje się w zamkniętej, spetryfikowanej postawie psychicznej, a nawet fizjologicznej (...) Projekt specjalny pozwala na wydarcie się z clichés — skamieniałego, zafiksowanego i zubożającego „światobrazu". Daje on szansę znalezienia się w świecie wiecznie się otwierającym, zagarniającym, zmiennym — tak jakby każde spojrzenie było tu pierwsze i ostatnie zarazem. Jest wezwaniem: widzimy jakby w zwierciadle, niejasno — zobaczmy twarzą w twarz (...) Projekt specjalny to zwycięstwo nad strachem wobec „wszystkiego, co straszniejsze od ziemi" (...) W przedmateczniku, który jest małą salą, gdzie siada się wśród świec na podłodze, muzykujemy wspólnie. (...) Rytm na zmianę narasta i odpływa wyciszony. Po wielu nocnych godzinach gram całym sobą, bez reszty oddaję się falom rytmu. Nie czuję bólu palców, zmęczenia mięśni. Rodzi się pieśń — najpierw bez słów, potem powoli przychodzi jej tekst. Mówi on o tym, co najprostsze, najbliższe: o drzewie, ziemi, wodzie, ogniu. O białym koniu i mewie, o rodzącym się 27
Page 1: Na drodze do kultury czynnej O dzia
Page 5 and 6: W latach 60 zadał Grotowski teatro
Page 7 and 8: Grotowski (...) wraz z rozwianiem s
Page 9 and 10: perspektywie, którą widział dla
Page 11 and 12: publikacjach autorzy wyrażają prz
Page 13 and 14: Obserwujemy codziennie tysiące wyd
Page 15 and 16: Święto Proces tworzenia sytuacji
Page 17 and 18: powinna objąć nie tylko ludzi, al
Page 19 and 20: Poszukiwania kulturowe z udziałem
Page 21 and 22: Powstał szereg wyspecjalizowanych
Page 23: Programem, który skupiał na sobie
Page 27 and 28: ognia. Znieruchomiali na polanie ż
Page 29 and 30: Spotkanie Ludzi, będzie to tylko z
Page 31 and 32: Każdy inaczej. Na koniec Ryszard z
Page 33 and 34: ścia wszystkiego, jest cierpliwoś
Page 35 and 36: dziej rewolucyjnymi doświadczeniam
Page 37 and 38: ardzo wyraźna różnica między wy
Page 39 and 40: ogłupieni przez środki przekazu,
Page 41 and 42: Staż, który prowadził Gregory tr
Page 43 and 44: weszliśmy na ten dach — tam nigd
Page 45 and 46: Miejscem swoistego ryzyka, wirem, g
Page 47 and 48: ezpieczeństwa czy kryzysu. Przykł
Page 49 and 50: ozdaje pudełka zapałek. (...) Lud
Page 51 and 52: wadzonej pracy, staną się w przys
Page 53 and 54: że chcą się zrozumieć i żyć j
Page 55 and 56: czone. Przyłączyłam się do tych
Page 57 and 58: oczekują!...) Spotkania parateatra
Page 59 and 60: Ta wspólna zabawa-nie-zabawa kaza
Page 61 and 62: trze, ogień — i jakąś czynnoś
Page 63 and 64: jakby jedyne fundamentalne Ja, niby
Page 65 and 66: Skąd więc obraza Niechęć skąd
Page 67 and 68: zejść z tej ziemi. Nie chcę tego
Page 69 and 70: yło to ciekawe. Wszystko zbyt łat
Page 71 and 72: witalność i realność zrodziła
Page 73 and 74: drość, że mu wierzyłem. Był pr
Page 75 and 76:
prowadzeniu. Dostałem jedną z nic
Page 77 and 78:
odzajem międzynarodowego Woodstock
Page 79 and 80:
mnie pójście za własnymi głębs
Page 81 and 82:
ski), 3 inne z udziałem 120 osób
Page 83 and 84:
Dwa rodzaje kultury Od roku 1970 na
Page 85 and 86:
wycofuje się kuchennymi schodami,
Page 87 and 88:
możliwa jest i w potocznym życiu,
Page 89 and 90:
wzięcia naukowego lub artystyczneg
Page 91 and 92:
Dwa bieguny kontaktu Jako twórca t
Page 93 and 94:
naszego zrozumienia języka. Język
Page 95 and 96:
(...) Ideologia Laboratorium nigdy
Page 97 and 98:
zwie tego doświadczenia chodzi o d
Page 99 and 100:
Przez Nocne Czuwanie przeszły setk
Page 101 and 102:
potem błyskawicznie odwracam głow
Page 103 and 104:
po locie jego ciała. Jakby on wyty
Page 105 and 106:
ardzo mogą. Daje się możliwość
Page 107 and 108:
odnaleźć, umiejętnie szukając,
Page 109 and 110:
Kiedy jest obcowanie, kiedy się cz
Page 111 and 112:
Na tym miejscu pragnę zwrócić uw
Page 113 and 114:
wydaje mi się tekst kanadyjskiego
Page 115 and 116:
postrzec nawet górę w pobliżu ic
Page 117 and 118:
zawodnictwo. Grotowski jako pielgrz
Page 119 and 120:
obrazy. Aktywna przygoda wędrówki
Page 121:
Instytut Aktora — Teatr Laborator
show all

Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄ Å¼kÄ

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄÅ¼kÄ