Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄÅ¼kÄ

More documents

Recommendations

Info

cu powiedziałem sobie: Wszystko to tracisz, bo jesteś zbyt przywiązany do swoich butów (...) Zdejmowałem je i wkładałem z powrotem. Byłem zadowolony, że idziemy z powrotem do samochodów i do hotelu. Śmiałem się z siebie. Tak wiele piękna, a ja jestem przywiązany do moich butów (...) Pracowałem ciężko na warsztacie Molika. Najpierw wydało mi się to trudne. Powiedział: Użyj jakiegoś wyobrażenia, którego się obawiasz, ale nie reaguj strachem. Wybrałem ciało mojego ojca w trumnie. Pochyliłem się i pozwoliłem, żeby wyszedł dźwięk. To była głównie złość i trochę smutku. Molik nie wiedział o wyobrażeniu, które wybrałem, ale powiedział: Za tobą jest słońce, obróć się do niego i pozostaw pierwszy obraz poza sobą. Uczyniłem to i głęboka pieśń, której nigdy nie słyszałem wyszła ze mnie. To był największy przełom w mojej pracy. Wszystko potem było na nowym gruncie (...) Warsztat Molika sprawił, że zobaczyłem coś fascynującego w życiu i w teatrze (...) Praca stała się celebrowaniem. Pracowałem z jakimś facetem. Reagowałem. Miałem go w swej mocy. Molik: Co zrobiłeś, żeby go podtrzymać, pomóc mu To boli. Poczułem swoją samolubność (...) Molik: Zobacz nieznane, niemożliwe, idź dalej (...) Warsztat Włodzimierza Staniewskiego. Znowu się bałem (...) Włodek wręczył białe koszule tym, którzy mieli pomagać w
prowadzeniu. Dostałem jedną z nich. (...) Jako przewodnik poczułem się zaangażowany, związany odpowiedzialnością. Ktoś zaczął grać na gitarze rytm. Poruszył mnie ten dźwięk. Zacząłem biegać na mojej chorej nodze. Włodek powstrzymał innych, by nie biegli za mną. Coś mówiło: Jesteś szalony. Coś podtrzymywało mnie w ruchu. Złapałem puls czegoś. Dźwięk mego oddechu i nóg dał mi rytm. Gdy biegałem naokoło, inni przesunęli się do środka. Poczułem się jak koń. Jestem bliski duchowi koni. Są w moich snach. Miałem mocne doświadczenie porozumiewania się z koniem w Meksyku. Poczułem śpiew ,,sat nam" z jogi jako wyobrażenie konia biegnącego ku wolności, dzikiego konia. Kiedy biegałem wkoło, ktoś wziął gałązkę, umoczył ją w wodzie i uderzał mnie gdy przebiegałem obok, co odnawiało moją energię. Czułem oddech stu koni w środku. Przekroczyłem osobisty ból (...) W pewnym momencie upadłem, ale. podniosłem się, bo musiałem iść dalej. Kiedy upadłem za drugim razem, Włodek przetoczył mnie do środka kręgu. Elizabeth Albahaca zaczęła nacierać mnie wodą. Byłem półświadomy. Chciałem śpiewać, ale bałem się, że byłoby to zbyt świadome. Ale ona zaczęła śpiewać i pomogła mi, bym śpiewał dla radości. Zanurzyłem rękę w cynowym wiadrze i pluskałem wodą na wszystkich próbując ich pobłogosławić, aż woda się skończyła. Chciałem celebrować, więc odwróciłem 77
Page 1:
Na drodze do kultury czynnej O dzia
Page 5 and 6:
W latach 60 zadał Grotowski teatro
Page 7 and 8:
Grotowski (...) wraz z rozwianiem s
Page 9 and 10:
perspektywie, którą widział dla
Page 11 and 12:
publikacjach autorzy wyrażają prz
Page 13 and 14:
Obserwujemy codziennie tysiące wyd
Page 15 and 16:
Święto Proces tworzenia sytuacji
Page 17 and 18:
powinna objąć nie tylko ludzi, al
Page 19 and 20:
Poszukiwania kulturowe z udziałem
Page 21 and 22:
Powstał szereg wyspecjalizowanych
Page 23 and 24: Programem, który skupiał na sobie
Page 25 and 26: wiedząc, że jest niemożliwy). Je
Page 27 and 28: ognia. Znieruchomiali na polanie ż
Page 29 and 30: Spotkanie Ludzi, będzie to tylko z
Page 31 and 32: Każdy inaczej. Na koniec Ryszard z
Page 33 and 34: ścia wszystkiego, jest cierpliwoś
Page 35 and 36: dziej rewolucyjnymi doświadczeniam
Page 37 and 38: ardzo wyraźna różnica między wy
Page 39 and 40: ogłupieni przez środki przekazu,
Page 41 and 42: Staż, który prowadził Gregory tr
Page 43 and 44: weszliśmy na ten dach — tam nigd
Page 45 and 46: Miejscem swoistego ryzyka, wirem, g
Page 47 and 48: ezpieczeństwa czy kryzysu. Przykł
Page 49 and 50: ozdaje pudełka zapałek. (...) Lud
Page 51 and 52: wadzonej pracy, staną się w przys
Page 53 and 54: że chcą się zrozumieć i żyć j
Page 55 and 56: czone. Przyłączyłam się do tych
Page 57 and 58: oczekują!...) Spotkania parateatra
Page 59 and 60: Ta wspólna zabawa-nie-zabawa kaza
Page 61 and 62: trze, ogień — i jakąś czynnoś
Page 63 and 64: jakby jedyne fundamentalne Ja, niby
Page 65 and 66: Skąd więc obraza Niechęć skąd
Page 67 and 68: zejść z tej ziemi. Nie chcę tego
Page 69 and 70: yło to ciekawe. Wszystko zbyt łat
Page 71 and 72: witalność i realność zrodziła
Page 73: drość, że mu wierzyłem. Był pr
Page 77 and 78: odzajem międzynarodowego Woodstock
Page 79 and 80: mnie pójście za własnymi głębs
Page 81 and 82: ski), 3 inne z udziałem 120 osób
Page 83 and 84: Dwa rodzaje kultury Od roku 1970 na
Page 85 and 86: wycofuje się kuchennymi schodami,
Page 87 and 88: możliwa jest i w potocznym życiu,
Page 89 and 90: wzięcia naukowego lub artystyczneg
Page 91 and 92: Dwa bieguny kontaktu Jako twórca t
Page 93 and 94: naszego zrozumienia języka. Język
Page 95 and 96: (...) Ideologia Laboratorium nigdy
Page 97 and 98: zwie tego doświadczenia chodzi o d
Page 99 and 100: Przez Nocne Czuwanie przeszły setk
Page 101 and 102: potem błyskawicznie odwracam głow
Page 103 and 104: po locie jego ciała. Jakby on wyty
Page 105 and 106: ardzo mogą. Daje się możliwość
Page 107 and 108: odnaleźć, umiejętnie szukając,
Page 109 and 110: Kiedy jest obcowanie, kiedy się cz
Page 111 and 112: Na tym miejscu pragnę zwrócić uw
Page 113 and 114: wydaje mi się tekst kanadyjskiego
Page 115 and 116: postrzec nawet górę w pobliżu ic
Page 117 and 118: zawodnictwo. Grotowski jako pielgrz
Page 119 and 120: obrazy. Aktywna przygoda wędrówki
Page 121: Instytut Aktora — Teatr Laborator
show all

Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄ Å¼kÄ

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - OtwÃ³rz KsiÄÅ¼kÄ