Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - Otwórz KsiÄ Å¼kę

zwie tego doświadczenia chodzi o dwa znaczenia: materialne
— Góra jako wyniesienie topograficzne, cel
wyprawy i mentalne — Góra jako jedno z centralnych
miejsc wyobraźni gatunkowej. Góra jako miejsce, które
skupia i fizycznie, i wyobraźniowo, a raczej — bez
tego rozróżnienia, jako cel wyprawy zaznaczony w
pejzażu ludzkim — płomieniem tego, co nieobumarłe
w człowieku. Góra Płomienia jako miejsce twórczej
inwazji i w planie przestrzennym, i w planie ludzkim.
Jest to doświadczenie grupowe, nastawione na różnorodność
dyspozycji jego uczestników.
„(...) Chodzi raczej o głębinowy ruch
w kulturze, który powoduje wyłanianie się
jej nowej dziedziny, nie nazwanej jeszcze
wyspy pośród jednostajnych wód steatralizowanych
form codziennego bytowania
i wyobcowującej się produkcji artystycznej.
(...) Można powiedzieć, że wrocławska
placówka to obecnie laboratorium nowego,
nie znanego naszej kulturze „teatru"
konfrontacji człowieka czy grupy ludzkiej
z zamkniętą lub otwartą przestrzenią,
gdzie dziełem jest samo obcowanie ludzi
z sobą i ze zjawiskami świata widzialnego.
(...) Nie ma mowy o chaosie i tłoku zdolnych
jedynie do wyzwolenia czegoś w rodzaju
rozprzężenia, nie pozwalających
jednak na osiągnięcie szczególnej prostoty
i delikatności, która pojawia się wówczas,
gdy ludzie porzucają grę. Wyjściowe
doświadczenia, za każdym razem inne,
nie są żadną sztywną strukturą: ani fabułą,
ani rytuałem, a mimo to są przejrzyste
99