Na drodze do kultury czynnej Leszek Kolankiewicz - Otwórz KsiÄ Å¼kę

Przez Nocne Czuwanie przeszły setki uczestników.
Nocne Czuwanie:
„Obszar lęku (...) Sala jest pusta. Na
podłodze siedzi czworo w różnych pozycjach.
Siedzi i się nie rusza. Są zasłuchani
-w cicho nuconą melodię. Pierwszy
odruch — usiąść jak zwykle, pod
ścianą — głupi. Wybieram sobie miejsce
niezbyt blisko i niezbyt daleko od ściany,
niezbyt blisko i niezbyt daleko od innych.
Siadam skulony, napięty. Przyglądam się
im wszystkim spod oka.
(...) Drugi odruch — wyjść stąd i położyć
się spać, wrócić — jeszcze głupszy.
Milczenie i bezruch przeciągają się (...)
Bezwiednie zmieniam położenie ciała.
Kilka mięśni puszcza. Po chwili znów
szukam innej pozycji. Następne. Lepiej
dociera do mnie melodia nucona przez
dziewczynę (...)
Krąg dotknięcia (...) Spoglądam w stronę
Irki. To jej śpiew mi pomógł. Nie wstając,
przesuwam się jednym ruchem kilka
metrów w jej stronę. Nieruchomieję
i patrzę. Nagle czuję — że ona jest o parę
centymetrów ode mnie. Teraz znowu
strach — nie przed ruchem, lecz przed
bliskością. Onieśmielenie. Uczucie, że nie
mam dość miejsca na roztrząsanie
tej sytuacji (...) Pośpiesznie, lecz bez
gwałtowności wychodzę ku temu obcemu
istnieniu. Zamykam oczy, więc jakby
dotknięcie na oślep. Więc źle. Teraz tylko
mocne pragnienie: nie otwierając oczu,
tylko sobą, pokonać obcość, odległość,
101