Скачать книгу - Kitabxana

dırmaşdırardı. Bütün bunlar dərdin hələ yarısıydı.Bütün məktəb Rüstəmin başına and içsə də,bəzən evdə olurdu bir qəpiklik. Bəzən uşaqlar və arvaddüşürdülər üstünə:– Sənət tapdın da sən də! Məllimlikdən nə çıxar?Ged sən də biznes yap, alver elə, evə pul gətir! Bazariqtisadiyyatıdı, yaşamağı öyrən də! Ha vaxta kimionun-bunun əyninə baxacağıq? Bəsdi xalqın balalarınacan yandırdığın, ölmüsən ayaq üstə. Heç gör qədrinibilən var? Sənə heykəl-zad qoyacaqlar? Gözlə... ölməeşşəyim, yaz gələr, yonca bitər...Bu sözləri azı bir min dəfə eşitmişdi və hər dəfədə susmuşdu, içini dəlmə-deşik edən tikanlı sözlərəcavab tapmırdı; əslində onun arvad-uşağının yaxşıyaşamağa haqqı vardı. Amma Rüstəm müəllim otuz ilidi ki, maaşla dolanmışdı və aldığı məvacib isə buaydan o biri aya güclə çatırdı. Belə vaxtlarda o, özünütənha hiss edir, heç nəylə ovuna bilmirdi. Yaxşı ki,məktəb vardı, səhər açılan kimi, pendir-çörəyinigötürüb gedərdi məktəbə və uşaqları görüncə, hər şeyiunudardı.Düz altı gün səhərdən axşamadək məktəbdən evəgetmək istəməzdi, hələ bazar günü də məktəb olsaydı,qalardı orda. Çünki məktəb onun yeganə təsəllisi,yeganə pənahıydı. O, burda düz otuz il idi ki, dərsdeyirdi və düz otuz il idi ki, xalqın balalarınaAzərbaycan dilini öyrədirdi, hesabda düz olmağı, şəkilçəkməyi öyrədirdi. Bu məktəbi bitirən uşaqlarınəksəriyyəti demək olar ki, «ata, ana» və sair sözlərinidüzgün yazmağı və ucadan deməyi Rüstəmmüəllimdən öyrənmişdilər.Valideynlər Rüstəm müəllim üstündə hərdənbirdava salardılar. Hər il sentyabr başlamamış birincisinfə götürülən uşaqların valideynləri dəridən-114