Скачать книгу - Kitabxana

– Ədə, uşağı hara göndərdin?– Siqaretə...mən göndərdim, -deyə təkayaqlıyeznəsinin yerinə cavab verdi.– Bə bunu kim doldursun?- arvad əlindəki boşvedrəni göstərdi.Gəlinin əri Məmməd yerindən qalxdı, vedrəniarvadın əlindən aldı, arxın o başına, daşlıq tərəfəkönülsüz-könülsüz getdi.«Qoca kapitan» da yerindən qalxıb çəliyinigötürdü və arvada tərəf gəldi:– Tərlan xala, nooldu axı?Tərlan rəngi-rufu kömür kimi qaralmıştəkayaqlıya ərklə dedi:– Allah kərimdi! Görək də noolur! Gejəyədəkinşallah salamat qurtarar, -sonra onun siqaretsümürdüyünü görüb ərkyana acıqlandı:- Ədə, ozəhrimarda nə görmüsən? Öldürdü axı səni! Bax görsəni nə günə qoyub? Bir dərisən, bir sümük!«Qoca kapitan» güldü, sonra:– Bajımoğlu olan kimi atajam!-deyib çadırdanbir xeyli uzaqlaşdı.Hardasa uzaqlarda, o çılpaq, alçaq dağlarınətəyində kəndin düz başının üstündəki bulanıqbuludların arasından ildırım çaxdı; göy elə bil at kimikişnəməyə başladı.Nimdaş köynəkli kişi «şükür Allaha!» deyibyanındakı qudasına elə bil gözaydınlığı verirdi. Abbaskişi isə tərpənmirdi, sanki bununla demək istəyirdi ki,yalançı gurultudu, inanma. Və o, düz də fikirləşirdi.Göy cəmi bir dəfə kişnədi, ildırım cəmi bir dəfə çaxdıvə yenə köhnə hamam, köhnə tas. Bürkü. Qara,bulanıq buludlar. Arxın sakit axan suları və qurbağalarınqurultusu.Çadırın içindən səs gəldi. Bu, səs deyildi, Abbas79