Скачать книгу - Kitabxana

istəyirdi. Əlbəttə ki, qurbağaların qurultusunu elə gecəgündüzeşidirdi və bu səslərdən elə bil doymuşdu.Çadırın içindən qəfil çölə çıxan arvadlardan biritəlaş və həyəcan içində üzünü arxın qırağında daşüstündə oturmuş və yalın ayaqlarını suya sallayanoğlan uşağına tutub ərklə çımxırdı:– Ədə, Vidi, al bu vedrəni doldur bəri ver! Tezeləginən!Uşaq elə bil bunu gözləyirdi və vedrəni arvadınəlindən qapıb arxa tərəf yüyürdü.Bayaqkı qəlyan çəkən Abbas kişi daşın üstündəndurdu, şalvarını çırpa-çırpa üzünü arvadına tutdu:– Vəziyyət nə təərdi, ay Tərlan?– Yaman ağırdı... Bu mamaça da gəlib çıxmadı...Sancıları çoxalıb... Yazıq qız day haldan düşüb ha...O tərəfdə dirsəklənən gəlinin əri sanki indi ayıldı,qulağını arxdan çəkib anasına tərəf boylandı.– Nənə, Rizvan mamaçanı hindilərdə gətirər,deynən bir az dözsün...Tərlan su ilə dolu vedrəni uşağın əlindən alıbçadırın içinə girdi və heç o səsin sahibinə, yəni oğlunatərəf baxmadı da.Oğlan uşağı nənənin tapşırığını yerinə yetirdiyiüçün özündən razı halda gəlib oturdu yenə həminkidaşın üstündə.Təkayaqlı, üzütüklü «qoca kapitan» uşağı yanınaçağırdı, dedi:– Vidi, ged Lətifdən bir dənə «Bakı», ya da«Qarabağ» al gətir. Deynən Rafiq dedi ki, yazsındəftərə... sora pulunu verəjəm...Uşaq arx boyu uzanan ot-ələf basmış cığırlagötürüldü.Çadırın içindən həmin o Tərlan yenə hövllüçıxdı, baxdı ora-bura, sonra oğlunun üstünə qışqırdı:78