Скачать книгу - Kitabxana

təqdim etdi. Hamı heyran qaldı. Elə mən özüm dəvəcdə gəlmişdim. Heç özüm də bilmədən qeyri-ixtiyariAlekseyin boynuna sarıldım və onu öpdüm. AmmaAnastasiyanın laqeydliyi, təkəbbürü bizi və Alekseyiəsəbləşdirirdi. O, Alekseyin məhəbbətini lazımiqiymətləndirə bilmirdi. Əlbəttə, mən hiss edirdim ki,Anastasiya da onu sevir, amma sadəcə hisslərinigizlədir. Bir gün Aleksey yenə bizə gəldi və məngördüm ki, bu, həmin mən gördüyüm o günkü Alekseydeyil. Anastasiya kilsəyə getmişdi və mən Alekseyiməsumcasına öz otağıma dəvət elədim. O, əvvəlcə məniməlimdən öpdü, məmnun oldum, sonra üzümdənöpdü, bir az qızardım, daha sonra isə dodaqlarımdanöpməyə başladı. Aman allah, elə bil dünən idi! Mənona müqavimət göstərə bilmədim və o, məni sevdiyini,Anastasiyanın onun sevgisinə layiq olmadığını dilinəgətirdi. Sonra... sonra... hər şey alt-üst oldu. Heç bilmədimnə baş verdi... Hər şey... hər şey yerlə-yeksanoldu... Hər şey... Biabırçılıq oldu... Eşidirsənmi? Bədbəxtçilikbaş verdi... Anastasiya gəlib bizi bir yerdəgördü.... Ah, mənim dəliqanlı, gözəl bacım! Amanallah, necə də dəhşətli gün idi! Sonra heç üstündən birneçə saat keçmədi ki, bacımın meyitini Nevadançıxarıb gətirdilər evimizə... Özünü atmışdı çaya! Baxbelə... əzizim... Bu şəkli mən xatirə kimi saxlayıram.Mən bacımın ölümünün baiskarıyam...– Bəs sora noldu, Lidiya İvanovna? - deyəTamilla son dərəcə maraqla əhvalatın axırına qulaqasmaq istədi.– Sonra... Aleksey uzun illər görünmədi... Bu,sirr olaraq aramızda qaldı.... Atamgil inqilabdan sonraBakıya köçdülər. Mən də bu şəkli özümlə götürdüm...Bu şəkil mənə ömrüm boyu əzab və işgəncə verib. Onagörə də özümə söz verdim ki, heç vaxt ərə getməyim...98