Скачать книгу - Kitabxana

əksər sakinləri Aygünü həm də ingiliscə yaxşıdanışdığına görə tanıyırdılar. Bu bir həftənin içindəhotelin sakinləri və personalı arasında heyrətamizgözəlliyinə görə də məşhurlaşmışdı; nazı-işvəsi vəhəddən artıq qılıqlı olması onu şıltaq uşağa bənzədirdi.Onunla təmasda olmaq, ona gözəl-gözəlkomplimentlər demək, restorana dəvət etmək, rəqsoynamaq, gəzintiyə çıxmaq, ona hədiyyələr almaqistəyənlərin sayı isə çox idi, lap çox idi. Lakin necəoldusa, o, birini seçdi; Yurgeni....Vanna otağından çıxanda otağı papiros tüstüsübürümüşdü. Menecer özündən razı halda kreslodaəyləşmiş, qıçlarını bir-birinin üstünə aşırmışdı;qolundakı qızıl zəncir onun aşağı sallanan sol qolununbilək nahiyyəsini az qala tamam örtəcəkdi. Zəncirqalın və böyük ölçüdəydi, buna görə də menecer teztezonu sağ əli ilə yuxarı qaldırır, gah da qızlarlalaqqırtı vururdu.- Hələ vaxtımıza iki saat var,- deyə menecersaatına baxdı. Sonra üzünü Aygünə tutub:-Taksini sifariş vermişəm... saat doqquza...-dedi.-Yır-yığış eləyin... Gecikməyək...- Mən getmirəm!..-Aygün birdən-birəqətiyyətlə dedi.- Nəəəə??? Nə dedin???-hamı bir ağızdan azqala çığırdı.- Eşitdiniz, nə dedim, getmirəm!-Zarafat edirsən?-menecer hələ də nə başverdiyini anlamadı.-Zarafat eləmirəm, mən bir daha Bakıyaqayıtmayacağam!Otaqda bir neçə anlıq ağır sükut yarandı. Qızlarbir-birlərinə heyrətlə, təəccüblə və bəlkə də təsəvvüredilməsi çətin olan müəmmalı nəzərlərlə baxdılar.34