Скачать книгу - Kitabxana

Maraqlısı buydu ki, dil-dil ötmək qıza çox yaraşırdı.Oğlan az danışır, hərdənbir gözlərini səliqəsiz həyətəaçılan, şüşələrini toz basmış pəncərəyə dikərək suallarverirdi. Yaman qüssəliydi, içindəki rahatsız suallaracavab axtarmaq zorunda qalmışdı elə bil; «Adlarınıdoğum evi qoyublar; bir dənə uşaq səsi gəlmir; gör birnecə sıraya düzülüblər? Abort eləmək üçün sinogedirlər. Həyasızlar, utanmazlar!». Oğlan düşünürdü,qəzəbli baxışlarını yanındakı qızdan gizlətmək üçünarabir meşin qapıya da tuşlayırdı.- Növbə kimindi? - Birdən azca aralanmışhündür, meşin qapının arasından boylanan tibbbacısının zabitəli səsi eşidildi.- Mənim… mənim, – sarışın bir qadın cəld ayağadurdu.- Di tez elə, keç içəri, həkim gözləyir…Tibb bacısı xırda yaşıl gözləriylə dəhlizdəgözləyən o biri qadınlara, gəlinlərə bic-bic nəzəryetirdi. Növbəsi çatan sarışın saçlı, ağ kofta və qara darşalvarlı qadın da təntənə ilə içəri otağa keçdi.Qapı astaca örtüldü və dəhlizdə yenə bir azəvvəlki canlanma yarandı. Sol küncdə pəncərəqabağında hələ də ayaq üstə durmuş, üzü həyətə baxanoğlanla qız nədənsə narazı kimi görünürdülər vədeyəsən, elə nədənsə yox, bir-birlərindən küsmüşkimiydilər. Oğlan yenə nəsə dedi, ya da soruşdu, qızyenə dil-dil ötdü, susdu; oğlan da susdu.«Hər şey boş bir şeymiş həyatda; sevgi,məhəbbət, istək, ehtiras… bunların heç bir mənasıyoxuymuş! İlahi, adam gözlərinə inana bilmir. Yənibu, cəmi üçcə ay bundan qabaqkı canımı belə qurbanverməyə hazır olduğum Sonadır? Görən buna noldubirdən-birə? Yox, mən heç nəyə və heç kiməinanmıram daha. Sən də yoxsan, Sən də yalansan,50