Скачать книгу - Kitabxana

Çadırın içindən yenə qarmaqarışıq səslər gəlirdi:– Allah, öldüm! Ayy! Mama, ölürəm, kömək elə!Of! Allah! Allah! Ay! Mama, qurban olum! Öldümeyyy!– Qorxma, başına dönüm, bir azca da döz! Qadangəlsin maaa, ağrın ürəyimə… Bıyy…– Mənzər, bajın qurban, bir balaja da güj versən,mürəxxəs olazsan dayna!!!Mənzərin anası yenə tələm-tələsik içəri girdi.Qəlyan tüstülədən Abbas kişi nimdaş köynəkli qudasınasarı döndü.– Havam çatmır, Əhməd, - dedi. - Gəl bir az otərəfə gedək.İkisi də çadırdan uzaqlaşdı. O tərəfdəki çadırlardanzəif lampa işıqları gəlirdi. Gecə zülmət donunuvaxtından tez geyinmişdi, göy üzünə iraq olsun elə bilqapqara pərdə çəkmişdilər. Bu pərdəni yortsaydıleysan yortacaqdı, o da ki, görünməyən iş, hələ istəmirdiha tökülsün yerə, camaatı bu cəhənnəm bürküsündənqurtarsın. Buralardan bir qədər uzaqlaşan kimielə bilirdin orda-burda papiros közərtisinə oxşar bir şeyközərir. Bu, həmin o çadırlardan gələn zəif lampaişığıydı ki, vardı. Həmin o qəlyan tüstülədən kişi oğlununqaynatasıyla, yəni Əhməd kişiylə danışırdı.– Deyirsən, Rizvan şəhərdən təzə gəlib, hıy?– Hə... Deyir, oralar lap qaynayır ha, dayı!!!– Burdakı kimi olammaz ha!– Deyirəm, ta bizim kəndə dönməyimiz getdi, ayAbbas…– Heylə demə, ağzıvı bəddiyə açma dayna.Deyir, axı Atətdi, nə zir-zibildi, yenə gəlib. Lap buragəlib çıxıblar e… Hə, sən öl, Müştəba qəzetində yazıfe… Lap qulağımızın dibindədilər, Xankəndində…Görək bu dəfə dığalar nə deyəjəklər…84