Скачать книгу - Kitabxana

-Qızım, qulaq as, heç nə istəmirəm... İynələri var... Ogün sırğalarımı aparıb satıb...-Bir azdan evi də satacaq...- dəstəkdən əsəbi səs gəldi.Telefon susdu...Gecəyarı işıqlar söndü. Mətbəxdəkisoyuducudan həmişəkindən fərqli olaraq elə bir tırıltıgəldi ki, Zinyət xanım dik atıldı. Ondan çox uşaqqorxdu. Mətbəxdə əlləşən gəlin dodaqucu nəsəpıçıldadı, sonra hirsli-hirsli şkafın gözlərini eşələdi.Aşağı gözdən lampanı çıxarıb yandırdı. Yataq otağınaapardı. Ramin xoruldayırdı. Az sonra xorultusu kəsildi.Sağ əli ilə mələfəni üstündən tulladı.-Oğlum, işıqlarımız sönüb, qorxma. Lampa var...-Zinyət xanım ehtiyatla dilləndi.-Ana, nəfəsim kəsildi... Bu nədi, məni kimsə ağ evəsürükləyir...- Can bala, səni qara basır... Qorxma...Yavaş, ehtiyatlıol! Yıxılarsan...-Yenə ağ ev gördüm, ana... – oğlan bir də təkrar etdi...Zinyət xanım əllərini iki dəfə dizlərinə çırpdı...Dan yeri söküləndə Ramin yenə hövlnakoyandı, ağ mələfəni üstündən atıb “offf, nəfəsimçatmır!” mızıldadı, böyrü üstə çömbəlib ağzıköpüklənə-köpüklənə “ağ ev, ağ ev gördüm yenə”deyə qırıq-qırıq səslər çıxartdı; bir qədər çömbəldiyiyerdə qurcalandı, sonra eləcə çarpayıya yıxıldı.Yarımqaranlıq otağın ölü sükunətindən qopan bupozuq səslərə nənəsinin böyründə bayaqdan bərimürgü vuran Yağmur da oyandı; qızcığaz divandanyerə düşmüş gəlinciyini götürüb yenə bərk-bərksinəsinə sıxdı, heyrət içində dizlərinə döyən nənəsiniçaşqın nəzərlərlə süzdü. Ağ mələfəli çarpayıdan xırıltıgəlirdi. Gəlin az qala yüyürə-yüyürə içəri keçdi. Zinyətxanım “Allah, mənə yazığın gəlsin, allah, mənə səbr14