Скачать книгу - Kitabxana

ir-birlərini tanıyırlar.Rozitta ona gələn məktubları Liliyə uzatdı.Oxuduğu məktubların bəzilərinin qısa məzmunundanqürurla danışdı. Amma nə düşündüsə, bayaqkı qəribəməktub barədə Liliyə bir kəlmə də demədi və həminməktubu ehmalca yataq otağındakı paltar şkafınıngözündə gizlətdi. Qızlar məktublara o qədər aludəoldular ki, teleserial yaddan çıxdı. Nəhayət, Rozittamaraqla soruşdu:- Hə, Lili, indi sən danış... De görüm işinmaraqlıdımı?Lilinin gözlərində dərin bir kədər gizlənmişdi vəo, bu kədəri hələ heç kimə bildirməmişdi. Amma üzühəmişə gülürdü; doğrudur, bu gülüş bəzən heç birməzmun ifadə etmirdi, lakin iri, qalın al qırmızıdodaqları arasındakı dişləri qar kimi ağaranda, yaxuddanışanda yumru çənəsinin ahəstə-ahəstə tərpənişiqəribə bir forma alırdı.- Mənim işim birbaşa kliyentlərlə bağlıdı...Reklam işi maraqlıdı... Qəzetə nə qədər çox reklamgətirdinsə, o qədər sənin üçün yaxşı olur... Yəni,reklamın otuz-qırx faizini alırsan...- Belə de...Subaysanmı?- Üç ildi ərdəyəm... Ərim hərbçiydi...- Bəs indi nə ilə məşğuldu?- Çarpayı xəstəsidi...-Lili tutuldu.- Bağışla... – deyə Rozittanı təəccüb və heyrətqarışıq maraq bürüdü.- Noolub?- Bu barədə uzun-uzadı danışmasam yaxşıdı.Yorulmuşam. Bircə onu deyə bilərəm ki, ərim cəbhəxəttində minaya düşdü, ilyarım bundan əvvəl hər ikiayağını itirdi. Mən, ərim və qayınanam birlikdəyaşayırıq. Ona qulluqdan bezmişəm...- Başa düşürəm, Lili. Bəs uşağınız yoxdu?145