Скачать книгу - Kitabxana

Allah! Varsansa, göstər varlığını, göstər görüm mənə!Nişanlımın başından bu dəhşətli fikirləri rədd eləgetsin! Mən ata olmaq istəyirəm, ata!»Sağ tərəfdəki oturacaqda bir-birinə sıx, yanpörtüəyləşən bir neçə qadın da bu qapıdan içəri keçməküçün öz növbəsini gözləyirdi. O tərəfdəki kübarqadınlardan fərqli olaraq, onlar artıq bir-birləriylə «dil»tapmışdılar; hərə öz bildiyini və eşitdiyini danışırdı.Məsələn, təxminən bax belə:- Azz, işləri genə korlamışam…- Heylə? Azz, biz də o gündəyik!- Neynirəm, ikisi var, bəsimizdi…- Mənim qayınanam deyir beş dənə də doğsan,yenə azdı… Evdə beşi var, hələ birini də istəyirlər…Ay siz öləsiz, azz, götüzdürəcəyəm…- Mənim də vaxtımdan keçib. Dedim nə qədərgec deyil, gəlim görüm doktor nə deyir…Pəncərədən həyətə boylanan cavan oğlan elə bilqəfil üzüntü hiss etdi; dərin düşüncədən və səssizişgəncədən bir anlıq azad oldu. Əlini qızın çiyninəqoydu, sonra günün istisində uzun yol gəlmiş adamlarkimi yorğun səslə dilləndi:- Özün bilərsən, Sendi. (Qızın adı Sona idi,amma xaricdə təhsilini başa vurub evə dönəndən sonrahamı, hətta balaca, istəkli bacısı Səbinə də onu Sendiçağırırdı). Allah varsa, bizə kömək edəcək! Daymısmırığ sallama…- Bilirsən, Roma, (oğlanın adı Ramiz idi, Sonanişanlısını belə çağırırdı) indi bizə uşaq lazım deyil.Bu, biabırçılıqdı. Toy günü bizə nə deyərlər? Deməzlərki, gəlin qarnında uşaqla gəlib? Əzizim, bir də axı,mən təzəcə işə düzəlmişəm. Uşağın vaxtı deyil. Buxariciləri bilmirsən? Onlar uşaqlı qadınları başlarındaneləyirlər. Mən də işdən çıxsam, vəssalam, yerimə bir51