Скачать книгу - Kitabxana

elə gəlirdi ki, bu, bir yuxudu görür, ötəcək, yaddançıxacaq; həyat onun oğlu, nəvəsi, qızı, bütün ailəsiüçün yenə əski günlərdəki kimi nəşəli və fərəhliolacaq. Kimə pislik etmişdi? Kimin çörəyinə baisolmuşdu axı? Məgər o, övladını bu iztirablar üçündünyaya gətirmişdi? Yox və yenə də yox! Bu, Allahınyazdığı qismət deyil! Belə şeylər iblislərin ağlına gələr.Hə, bax, bu dəqiqələrdə ana gah da iblisləri özqəzəbinə məhkum edirdi...Çarpayı qəfildən çırıldadı. Oğlan böyrü üstəçömbəldi və dərindən “ah” çəkdi. “Ahın dağlara,bala!” ana dedi. Bu anda çanında bir gizilti duydu,sonra yenə narahat duyğular oyandı içində. Bax, indicəyenə ayılacaq, yenə başlayacaq it kimi hürməyə; gahmətbəxə cumacaq, gah çörək qabını eşələyəcək, gah daşifonerin gözlərini bir-bir çıxarıb tullayacaq döşəməyə.Arvadına çımxıracaq, sonra da bədbəxt ananın üstünəbağıracaq; gözlərini azğın heyvan kimi bərəldib “hardagizlətmisiz?” deyə şprislərin yerini soruşacaq. Neçədəfə belə olub. Hər dəfə şprisləri gizlətmək istəyiblər.Alınmayıb. “Lomka”da olan adama “yoxdu” deməkolar?! Bayaq Zinyət xanım şprisləri gizlədəndə ümidedirdi ki, heç olmasa bir gün yaddan çıxarsın bu zibili.Yaddan çıxartmadı ki! Şprisləri ananın əlindən qapıbbalışın altına qoydu. Sonra birini götürüb onungözünün qabağındaca ehmalca damarına vurdu. Oncadəqiqə keçmədi ki, məst oldu. Dünya fırlandı. (Onugörüm fırlanmasın!). Otaqdakı şeylər rəqs elədi.Gözlərinə parıltı və xumarlıq gəldi. “Mən yatıram!”deyib çarpayıya sərələndi. Bax beləcə, düz bir il idi ki,Raminin bəxtinə daş düşmüşdü; evin qara günləribaşlamış və o da oğlunu ətraf aləmdən gizlətməyəqərar vermişdi...5