Скачать книгу - Kitabxana

içində ufuldayan gəlinin dopdoğma qardaşıydı.Doxsan üçdən bəri, yəni davada bir ayağınıitirəndən ona artıq cavan demirdilər; cəbhədə döyüşyoldaşları ona «qoca kapitan» ləqəbi vermişdilər.Muğanlıda, Şıxbabalıda, Çəmənlidə ermənilərlə döyüşzamanı cəbhə yoldaşları ona demişdilər ki, «dədə,Rafiq, sən bizim komandirimiz rəhmətlik Şirinin əsltayısan ki varsan. Bunnan sonra sənə «Qoca kapitan»deyəjəyik. Saç-saqqalın ağarıb dayna!». Elə də oldu,ləqəbi lap görkəminə tuş gəlirdi: «Qoca kapitan» evə,evə deyəndə ki, düzəngaha gələndən sonra da hamıonu beləcə, yəni cəbhədəki kimi çağırırdı.Həmin o «qoca kapitan» da bir azdan dayıolacaqdı və deyəsən, heç bu günkü bürkü, kəndlərininüstünü almış bulanıq hava onun vecinə deyildi. Dayıolmağın dumanlı ləzzəti barədə düşünürdü; o, buləzzəti çoxdandı gözləyirdi, indi isə içinə çəkdiyitüstüyə qarışdırırdı; dünən humanitar yardımıngətirdiyi, üstündə «Amsterdam» yazılmış siqaretqutusunu barmaqları arasında əzik-üzük edəndən sonraciyərlərinə çəkdiyi tüstünün yarısını burnundan vəağzından buraxırdı. Amma bilmək olmurdu ki, o,havada əyri-üyrü xırda buludcuqlar yaradan tüstüdənnecə ləzzət alırdı. Hər halda, tüstüdən ləzzət alanadama bənzəmirdi. «Qoca kapitan» bacısının ərinətərəf çöndü:– Helə bil turşumuş qatıq iyi verir, -deyə siqaretəişarə elədi. - Beləsini birinci dəfədi çəkirəm. Heyifdöyüldü «Astra». Bir qullab vuran kimi götürürdü səni.Bunnan gərək bir paçka çəkəsən ki doyasan.Yeznəsi dinmədi, çömbəldi, qulağını arxdaquruldayan qurbağalara tərəf tutdu; yox, o, nəsə sudanayrı bir səs eşitmək istəyirdi; orda nəsə vardı, ayrı birşey vardı; heç özünə də bəlli deyildi necə səs eşitmək77