Скачать книгу - Kitabxana

ezent divara! Ağrıdan ufuldayan gəlinin səsindənAbbas kişini hərdənbir dəhşətli utancaqlıq bürüyürdü.Kişi elə bil bu bir neçə dəqiqənin içində bir qədər dəyaşlaşmışdı; bayaq özünün dediyi kimi «mənim poladbelim bürküdən ikiqat olub». O biri də onun kimiydi,intəhası, arabir havanı lənətləyir, sonra da çuxuradüşmüş qəmli gözlərini tez-tez səyirdə-səyirdə uzaqdagörünən kəndə tuşlayırdı. Bayaq dedim, bu, həminkənd idi ki, orda kişilər doğulmuşdu; yaşamışdı,onların ataları, babaları, ulu babaları, uludan da ulularıdoğulmuşdular, yaşamışdılar, qurmuşdular… axırda dabir-iki erməni dığası rusların köməyilə gəlib bu kişiləriqovmuşdu ordan; çox da uzağa yox, otuz-otuzbeşkilometr bu tərəfə, düzəngaha. Hə, bax, məsələnin əslməğzi beləydi ha; nə isə, bu kişilər barədə hələlik buqədər.Bir az aralıda, arxın sol tərəfindəki böyürtkənkollarının yanında həsirin üstündə dirsəklənən və özükimi üzütüklü birisiylə nə barədəsə mırt vuran oğlanında çətin ki o kənd yadına düşəydi. Bu düzəngahınçölli-biyabanına artıq öyrəşən o üzütüklü oğlanın otuzyaşı olardı; amma onun görkəminə baxan adam dərhaldeyərdi ki, elə bunun da əlli-altmış yaşı var. Və bu,yaşından qoca görünən cavan, yəni Məmməd, birazdan ata olacaqdı; ilk körpəsini qucağına götürəcəkdi;sonra yəqin ki, dünyanın ən xoşbəxt kişisi kimisevinəcəkdi. Onun yanındakı, siqareti acgözlükləsümürən, saçları ağappaq qar kimi ağarmış cavanıngözləri yol çəkirdi; hara baxırdı, hansı səmtə baxırdı,nə üçün baxırdı, özü və Allahı bilirdi; pasportunabaxsaydın, yəqin ki, doğum tarixi min doqquz yüzyetmiş bir, ya da yetmiş iki olardı. Lakin o da yaşındanxeyli qoca görünürdü, hələ üstəlik doxsan üçdədavadan təkayaqlı qayıtmışdı; təkayaqlı cavan çadırın76