Скачать книгу - Kitabxana

adamlardı.... Söz verdilərsə, mütləq yerinəyetirəcəklər...Bu isti, min dənə başı olan, həm də cəlbedicidüşüncələr içində çabalayan Aygün rahat hotelotağının pəncərələrini döyən leysan yağışına tamaşaetdikcə fikirlərini cəmləşdirə bilmirdi; ona şüşə kimixöşbəxt anlar vəd verən gözəlliyini belə unutmuşdu; o,indi otağın pəncərələrini taqqıldadan yağışın nə üçünbirdən-birə leysana döndüyünün fərqinə varmaqistəyirdi.Saat on iki oldu... Ürəyi daha bərkdəndöyünməyə, həyəcanları artmağa başladı. Yurgendənsəs-səmir yox idi. On dəqiqə də keçdi. Gözü qapıdaydı.Qapını heç kəs döymədi. Yenə on dəqiqə keçdi...Yurgen gəlib çıxmadı. Birdən nə düşündüsə pişik kimiyerindən sıçradı, cəld çantasını götürüb bayıra çıxdı.Hələ ikiyə vardı... Hava limanına çatacaq. Yox... o busaat taksi saxlayacaq... Gedib hamıdan üzr istəyəcək...Necə də sarsaq bir gündü?!..Vestibüldə çıxış qapısına çatar-çatmaz inzibatçıarxadan onu səslədi:-Miss, miss! Ay moment! 4Geri döndü; elə bildi ki, hotelin hesabınıödəməlidir. Lakin yox, bu günə qədər bütün hesablarfirma tərəfindən ödənmişdi. İnzibatçının gülümsərçöhrəsi onu bir qədər duruxdurdu.- What iz it? 5 - soruşdu.- You have a message from Mr. Yurgen! 6Çantanı vestübüldəki divanın üstünə tulladı;inzibatçıya tərəf demək olar ki, yüyürdü.- Let me see… 74 Xanım, bir dəqiqə!5 Nə olub, nə var?6 Sizə cənab Yurgendən mesaj var39