Скачать книгу - Kitabxana

görə də yeganə oğlum Hüseynağa üçün evdə məclisdüzəltməyi qərara aldım...” (Partiya onun üçün deməkolar ki, hər şey idi: ər-arvad, ata-ana, ev-eşik, övlad,pul, vəzifə...).Hə, elə o vaxtdan Hacağa beləydi. Hirslənəndəağzının həddini bilməzdi. Bu, dərdin hələ yarısıydı.Dərdin o biri yarısı da buydu ki, bir də görürdün kişisoxuldu cavanların yataq otağına, otaqdakı şeylərin,məsələn, şifonerin, güzgünün, kamotun, nə bilimçarpayıların düzülüşünü öz arzuladığı kimi görməkistədi. Kişi ümumiyyətlə evdə heç nəyin yerinidəyişmək istəmirdi. Bax, elə öz əynindəki kostyumu dadüz iyirmi il bundan qabaq almışdı, zavodda partkomişləyəndə. Onu elə bəsləyirdi, elə əzizləyirdi ki, deyirdinbəs, bu, ya qızıl parçadan tikilib, ya da qiymətli birəntiq şeydi.Sovet hökuməti dağıldı, partiya da getdi işinə,amma Hacağanı dəyişmək mümkün olmadı. Heç əyinbaşınıda dəyişdirə bilmədilər. Deyim ki, pulu yox idi,imkan-filanı yox idi, yalan olar. Hacağanın dünyanındüz vaxtından pulu, var-dövləti olub həmişə. Öz canındaydı;təzə bir şey almaq, yaxud görməkdən xoflanırdı;hünərin var atına qatır de, o saat özündən çıxacaqdı,əsəbləşib zəhərini tökəcəkdi Məsməxanımın üstünə.Axırda evdəki bu ab-havaya dözməyən gəlin və oğulçıxıb getdi xaricə, Avropa şəhərlərindən birində yurdsaldılar. Düz on beş il idi ki, Bakıya gəlmirdilər.Vəziyyətləri yaxşıydı; hərdənbir evlə telefonlaşırdılar.Və bu on beş ildə Məsməxanımla Hacağanın iki nəvəsidə olmuşdu. Dünən gecə Hüseynağa zəng vurub dediki, bəs, sabah uşaqlarla birlikdə gəlir... Hacağa daoğlunu, nəvələrini qarşılamaq üçün xoşladığı kostyumugeyinmək istəyirdi...Məsməxanım sevindiyindən bütün gecəni yata68