Скачать книгу - Kitabxana

Nikolaydanqalma şifonerin qapıları taybatay açılmış,içindəki rəflərdə səliqə ilə yığılan köhnə pal-paltar yerəsəpələnmişdi. Qoca nimdaş şalvarından ötrü yataqotağını alt-üst eləmişdi. Ev sahibəsinin səliqə-sahmanıo biri otaqlarda da pozulmuşdu. Kişi fərqinə varmadanqadının da otağını ələk-vələk eləmiş, hirsindən divarsobasının üstündəki armudu stəkanları nəlbəki qarışıqhəyətə tullamışdı.Mətbəx həmişə olduğu kimi səliqəliydi. Burdahər şey öz yerindəydi. Bura demək olar ki, əlli il idiMəsməxanımı dipdiri saxlamışdı. Çünki Məsməxanımelə bu mətbəxdəcə dünyanın, demək olar ki, bütün naznemətlərindənbiş-düş edib kişisinə yedizdirmişdi. Buda axırı... Görəsən, bütün kişilər belədi? Çörəkləridizlərinin üstündədi? Görəsən bütün kişilər qocalandaHacağa kimi kürlük edirlər? Ər-arvad arasında illərlə,nə illərlə, əlli il damcı-damcı dərinləşmiş münasibətinadı nədi görəsən? Axı bu münasibət sevgi, istəkləqurulmuşdu? Lap tutaq ki, sevgi olmasin, adət-ənənə,ya da hesablanmış izdivac olsun?... Yəni Məsməxanımınrəhmətlik atasiyla, Hacağanın valideynləri biribirlərinitanıdıqlarına görə, bu izdivaca qol qoymuşdular.Axı bunun ər-arvad, kişi-qadın münasibətlərinənə dəxli var? Ümumiyyətlə, harda yazılıb ki, əlli il biryerdə yaşamalısan, hər gün eyni şeyləri görməli vəeşitməlisən? Allaha and olsun, adam dəli olar! Bəlkədoğrudan da Məsməxanım Hacağanı bezdirib? Bəlkəelə tərsinədi? Bu bircə ömürlük qayğını, bircə ömürlükasılılığı kim icad eləyib, hə, kim? Yox, Həci, bu,Allahın əmri deyil! Əlli il sənə arvadlıq eləməkasandı? Mən o gözəl, şirin canımı sənə qurban verdim.Mən ömrümün əlli ilini sənin istəklərin, şıltaqlıqlarıniçindəcə əritdim. Ömrümün əlli ili mətbəxdə keçdi vəbu mətbəxdən başlanan yol sənin illərdən bəri71