3 - Centralne Biuro Antykorupcyjne

Nr 1B/2013P R Z E G L Ą D A N T Y K O R U P C Y J N Y425nego w kwestii rozstrzygnięć dyscyplinarnychpowinny być jedynie kasatoryjne, a nie reformatoryjne56 .Zupełnie inną kwestią jest natomiast pociąganiedo odpowiedzialności przed sąd powszechnyz tytułu popełnienia danego czynu,który spełnia znamiona wykroczenia dyscyplinarnego,ale na podstawie przepisów innych niżdyscyplinarne. Pociągnięcie do odpowiedzialnościdyscyplinarnej wiąże się z naruszeniemdanej normy zachowania. Równie dobrze mogąto być przepisy statutowe organizacji sportowejlub przepisy prawa powszechnie obowiązującego.Może się bowiem zdarzyć tak, że tensam czyn naruszać będzie zarówno wewnętrzneprzepisy dyscyplinarne, jaki i powszechnieobowiązujące. Sytuacja taka może rodzić koniecznośćpociągnięcia zarówno do odpowiedzialnościdyscyplinarnej (np. w ramach federacjisportowej), karnoprawnej, jak i cywilnejodpowiedzialności odszkodowawczej 57 . Należyz całą stanowczością opowiedzieć się za rozwiązaniem,w którym odpowiedzialność dyscyplinarnanie wyklucza możliwości pociągnięciado innego rodzaju odpowiedzialności (karnej,cywilnej odszkodowawczej).Kolejnym problemem jest używanie w przypadkuprzesłanek odpowiedzialności dyscyplinarnejpojęć nieodkreślonych, odsyłającychdo norm deontologicznych (etyka) oraz pojęćocennych (np. notariusz powinien dawać rękojmięprawidłowego wykonywania zawodu 58 ).W przypadku wymierzania kar, spotykać sięmożna zazwyczaj z enumeratywnym wyliczeniemsankcji grożących za popełnienie wszystkichprzewinień dyscyplinarnych. Brak jestjednak stosownego korelatu, wskazującego jakpołączyć systemem zasad ogólnych stosowanyprzy badaniu przesłanek popełnienia czynu, zeswobodnym uznaniem stosowanym przy wymierzaniusankcji za ten czyn 59 . Brak wyraźnychprzesłanek jakie kary należy wymierzyćza konkretne naruszenia jest poważnym przeoczeniem.Swobodne uznanie stosowane przywymierzaniu kar dyscyplinarnych jest zbytdaleko idące. Istniejący stan rzeczy może prowadzićdo sytuacji, w której wymierzane karybędą stały w rażącej nieadekwatności do waginaruszenia oraz stopnia winy po stronie sprawcy.Istnieje więc realna groźba tego, że w przypadkuwymierzania sankcji dyscyplinarnychmoże dojść do poważnych wypaczeń.Należy również omówić funkcje, jakie spełniaodpowiedzialność dyscyplinarna, czyli jakiepełni ona role. Na pierwszy plan wysuwa sięfunkcja represyjna, rozumiana jako funkcje: represyjna,prewencyjna oraz wychowawcza. Poprzezfunkcję ochronną rozumianą jako ochronaadresatów norm dyscyplinarnych przed dowolnościąw wymierzaniu kar poprzez wprowadzenieodpowiednich norm materialnych, proceduralnychoraz instytucjonalnych. Chodzić możerównież o ochronę autonomii i samorządnościdanej grupy. Funkcja integracyjna zaś, sprowadzasię do zapewnienia spójności w wykonywaniudanego zawodu. Polegać ona może na określaniupewnego rodzaju zasad etycznych dladanej grupy zawodowej, jak i poszczególnychjednostek w ramach tej grupy lub na tworzeniunorm kolizyjnych, służących zapobieganiu powstawaniukonfliktów pełnionej roli zawodowejz innymi rolami społecznymi 60 .Odpowiedzialność dyscyplinarna znajdujeswoje zastosowanie w sporcie, a w szczególnościzaś w przypadku korupcji sportowej.Odpowiedzialność taką przewiduje expressisverbis ustawa o sporcie. Większość norm tejustawy odnoszących się do odpowiedzialnościdyscyplinarnej jest powiązana z polskimizwiązkami sportowymi. Art. 9 ust. 4 in fine ww.ustawy przewiduje, że walne zgromadzenieczłonków albo delegatów polskiego związkusportowego uchwala regulamin dyscyplinarny.Art. 13 ust. 1 pkt 2 przewiduje natomiast, żepolski związek sportowy ma wyłączne prawodo ustanawiania i realizacji reguł sportowych,organizacyjnych i dyscyplinarnych we współzawodnictwiesportowym organizowanymprzez ten związek. Uzupełnieniem regulacjiz art. 13 ustawy o sporcie jest jej art. 16 ust. 2,w którym unormowano, iż nadzorem ministrawłaściwego do spraw kultury fizycznej nie sąobjęte decyzje dyscyplinarne właściwego regulaminowewładz polskich związków sportowychzwiązane z organizacją i przebiegiemwspółzawodnictwa sportowego. Natomiast art.43 ustawy o sporcie przewiduje w swoim ust.6, iż podmioty prowadzące działalność sportową,w szczególności polskie związki sportowe,realizują odpowiedzialność dyscyplinarną zastosowanie dopingu w sporcie w zakresie określonymw ich regulaminach.Statuty polskich związków sportowych,zgodnie z ustawowym obowiązkiem, w większościprzypadków posiadają regulacje dyscyplinarne.Tytułem przykładu odpowiedzialnośćtaka uregulowana jest w artykułach40–54 Statutu Polskiego Związku Piłki Nożnej.4