Revista de la Biblioteca, Archivo y Museo (1932) - Memoria de Madrid
Revista de la Biblioteca, Archivo y Museo (1932) - Memoria de Madrid
Revista de la Biblioteca, Archivo y Museo (1932) - Memoria de Madrid
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
- 191 -<br />
compuesto <strong>de</strong> tres elementos distintos yiistapuestos: el primero se refiere<br />
a un hombre que por amor <strong>de</strong> Dios había dado cuanto tenía a los pobres,<br />
salvo un asnillo que lo empleaba para tras<strong>la</strong>darse por los lugai^es por don<strong>de</strong><br />
andaba predicando <strong>la</strong> pa<strong>la</strong>bra divina. Un día, cuando estaba haciendo<br />
oración, al <strong>de</strong>cir «Pater noster, qui es in coelis" pensó qué comería aquel<br />
día su asno, y, acabada <strong>la</strong> oración, fué a buscar a su jumento y le dijo cómo<br />
había tenido aquel día más parte en su oración que Dios. Y seguidamente<br />
vendió el animal y dio su precio a los pobres.<br />
El segundo re<strong>la</strong>to cuenta c6mo al piadoso varón lo llevaron unos jóvenes<br />
a lina casa <strong>de</strong> mal vivir, con el engaño <strong>de</strong> que era un lugar don<strong>de</strong> se<br />
necesitaba mucha penitencia. Molestado por <strong>la</strong>s mujerzue<strong>la</strong>s, encizañadas<br />
por los mozos, acabó por retirarse con una <strong>de</strong> Jas muchachas, <strong>la</strong> cual intentó<br />
provocarlo al pecado. Pero el varón piadoso le empezó a predicar acer-<br />
•ea <strong>de</strong> los mandamientos <strong>de</strong> Dios, <strong>de</strong> <strong>la</strong> castidad, <strong>de</strong> los gran<strong>de</strong>s pecados<br />
que el<strong>la</strong> hacía, con tanta unción que <strong>la</strong> moza se convirtió, y tras el<strong>la</strong> todas<br />
<strong>la</strong>s mujeres <strong>de</strong> <strong>la</strong> Ci\^i\, en <strong>la</strong> cual se levantó un monasterio. Allí el hombre<br />
dirigía <strong>la</strong> vida espiritual <strong>de</strong> <strong>la</strong>s nuevas convertidas, y en poco tiempo<br />
se hizo un monasterio muy pob<strong>la</strong>do y honrado, al cual llevaban sus hijos<br />
los principales personajes. Un caballero .fué un día a ofrecer una hija suya<br />
pequeña; muerto a los pocos días, <strong>de</strong>jó su enorme fortuna al monasterio,<br />
don<strong>de</strong> quedaba su hija (23).<br />
La tercera parte es <strong>la</strong> <strong>de</strong> <strong>la</strong> monja que se airancó los ojos, y dice así (24):<br />
• La fantolina, crescando, era bellissima e tute le oltre si <strong>la</strong> ainava perche<br />
el<strong>la</strong> volunter servia a Dio et era <strong>de</strong>volissima <strong>de</strong> <strong>la</strong> Vergene gloriosa.<br />
Encontrá adonca che Ricardo Re <strong>de</strong> IngelteiTa vene al dito monester,<br />
voiando mooegar una soa fiia e, siando in capitolo con <strong>la</strong> aba<strong>de</strong>sa e con<br />
le sor monache, <strong>la</strong> don(,-eIeta monega (fiia <strong>de</strong>l cavaíer, <strong>la</strong> qual fo oferta <strong>la</strong>ctando<br />
ancora) se conien(;Li a meravegliar, vet^.ando omo cosí ornado e coronado.<br />
E lo Re, luxurioso e <strong>de</strong>sonesto, veijando <strong>la</strong> doncelleta, incontinenti<br />
fo apreso <strong>de</strong> <strong>la</strong> sua beleya e, siando tornado a casa, manda digando a <strong>la</strong><br />
abadcssa ka el<strong>la</strong> [<strong>la</strong>] li mandasse soto pena <strong>de</strong> eser brusado lo raonastero e<br />
<strong>de</strong>slnito. Oldando vo <strong>la</strong> vergeneta monega disse a li missi <strong>de</strong> lo re: 'qual e<br />
que<strong>la</strong> cosa che plu píasete <strong>de</strong> mi a lo re?».—Et elli disse ke <strong>la</strong> belleza <strong>de</strong> li<br />
soy ogli aveva iji<strong>la</strong>i,-ado e preso lo re. Alora <strong>la</strong> senta vergeneta, no voiando<br />
per<strong>de</strong>r quelo che in soa verginita<strong>de</strong> e penetencia el<strong>la</strong> aveva guadagnado<br />
aprovo Deo, ambi duy ly ogli se crevíi e, serandoli in Un buxolo, si li<br />
manda a lo re per li soy messi digando: —'Porte questi al vostro segnor<br />
re aijo che'l se sa^ia <strong>de</strong> <strong>la</strong> belleza d'essi'.—Lo qual re, oldando e vedando<br />
zo, ío incontinenti vergon^ado e compunto, e vene a lo monaster <strong>de</strong>mandando<br />
perdonan(;:a e mese li ogli <strong>de</strong> <strong>la</strong> monega su l'altar <strong>de</strong> <strong>la</strong> gloriosa. E,<br />
{2ü) El profcior Lcvi scRalEí (obro, cil.j pág. CXV), como Eucntc <strong>de</strong> este rcinto, <strong>la</strong> leyenda <strong>de</strong><br />
Tafg, <strong>la</strong> meretriz converUda, y remite para bibliografía <strong>de</strong>l tema a A. Moiitcvci'dí, GU eaenípi ticl!»<br />
Speccítio di 'uera pi^nííoiau^ pár^'. 229.<br />
(24¡ MiracoU <strong>de</strong> S. María, págs. lfi-18.<br />
Ayuntamiento <strong>de</strong> <strong>Madrid</strong><br />
www.memoria<strong>de</strong>madrid.es