Landscape through literature Le paysage à travers la littérature

60
T H E N E T H E R L A N D S / P A Y S - B A S
Marie Van DESSEL-POOT (1895-1958)
Want hoog en wijd liggen de heuvels in het wisselende
licht van morgen, middag en avond van alle seizoenen
in duizenden tinten van paars, bruin, blauw en groen,
met die wazige einders, waarachter andere heuvels
verdwijnen.
En hoog en wijd koepelt hierboven de hemel van Vlaanderen.
Witte wolken komen van verre op uit zee en
zeilen door diep azuur, of stapelen zich als sneeuwbergen
in de hel-doorschenen ruimte. Dan weer dekt
een dichte geslotenheid in ontelbare schakeringen van
grijs de aarde af. Er hangen dampen boven de dalen,
regenbuien trekken door de luchten, of loodgrijze
donderkoppen kruipen uit de horizonten omhoog.
De toren van Sinte Walburga rijst in Oudenaarde
machtig op en kijkt uit over de streek, rustig als een
hoeder over zijn kudde. Vele zijn de kleine dorpen,
en wie boven op de Kluisberg staat, meer naar het
Zuiden toe, telt dertig torentjes in de omtrek. Zij
verdwijnen of verrijzen, naarmate het blad aan de
bomen komt of afsterft in de herfstnacht, en wanneer
de klokken luiden, is dit een verheerlijking voor de
Schepper van dit wonderschone land.
Daarin liggen de boerderijen, de doeningen van grote
boeren, met hun talrijke schuren en gebouwen in de
veiligheid der beschermende muren, En ook de witgekalkte
woninkjes der kleine mensen met hun schamele
akkers, argeloos open langs de wegen, met lange,
lage daken en groen beschilderde luiken, terwijl een
rode geranium olijk naar buiten gluurt.
Uittreksel uit “Beelden van België”, 1 e reeks, Landschappen, De
Vlaamse Ardennen, 1938, pp. 59-60.
n a t u r o p a n o 1 0 3 / 2 0 0 5
For high and wide the hills are lying in the changing
light of morning, noon and evening of all the seasons
in thousand shades of purple, brown, blue and green,
with hazy horizons behind which other hills are fading
away.
And high and wide above this domes the sky of
Flanders. White clouds rise from a distant sea and sail
through deep azure or gather into snowy mountains in
the bright-translucent space. And then, a dense closeness
of countless shades of grey covers the earth. Hazes
linger above the valleys, showers of rain traverse the
skies, or grey and threatening thunderheads rise from
the horizons.
The soaring tower of St Walburga at Oudenaarde
mightily overlooks the region, peaceful like a shepherd
feeding his flock. Small villages are abundant, and
standing on the top of the Kluisberg, one discerns thirty
some turrets in the southward environment. They vanish
or spring up, as trees burst into leaf or lose their leaves
in the autumn night, and when their bells are chiming,
they glorify the Creator of this wondrously beautiful
land.
This land is dotted with farms, the properties of wealthy
farmers, with numerous sheds and buildings within the
security of sheltering walls. But also with the whitewashed
houses of the common people, with their humble
fields, innocently opened to the roads, and with elongated,
low roofs and shutters painted green, a red
geranium roguishly peeping out.
In “Beelden van België”, 1 st series, Landschappen, De Vlaamse
Ardennen, 1938, pp. 59-60.
Hautes et amples, les collines s’étendent tour à tour
dans la lumière du matin, de midi et du soir, offrant par
milliers en toutes saisons des nuances de violet, brun,
bleu et vert; au loin, des horizons brumeux derrière
lesquels s’estompent les autres collines.
Et, haut et ample au-dessus de ces dômes, le ciel de
Flandre. De blancs nuages s’élèvent d’une mer lointaine,
courent dans le sombre azur ou s’amassent telles des
montagnes neigeuses dans la lumière translucide de
l’espace. Un tissu dense d’innombrables teintes grises
recouvre alors la terre. Des brumes s’attardent audessus
des vallées, des averses de pluie traversent le
ciel ou des masses de nuages orageux, gris et menaçants,
montent des horizons.
Majestueuse, la tour vertigineuse de Saint-Walburga,
à Oudenaarde, domine la région, tranquille comme un
berger qui garde son troupeau. Les petits villages pullulent
et, dressées au sommet du Kluisberg, on discerne
vers le sud une trentaine de tourelles. Elles disparaissent
ou surgissent, selon que les arbres se couvrent de
feuilles ou les perdent au soir de l’automne et, quand
leurs cloches tintent, elles célèbrent la gloire du Créateur
de ce pays d’une bouleversante beauté.
Ce pays est parsemé de fermes, propriétés de riches
fermiers dotées de nombreux hangars et bâtiments à
l’abri de murs d’enceinte; mais aussi des maisons chaulées
des gens ordinaires, avec leurs modestes champs,
innocemment ouverts sur la route, avec leurs longs toits
bas et leurs volets peints en vert, et un géranium rouge
qui se dresse d’un air coquin.
Traduction: Conseil de l’Europe, 2005.