Cardiologie Paard - Diergeneeskundig Memorandum

dit beschouwd worden als niet relevant. Dit
fenomeen is het gevolg van een artefact geinduceerd
door klepsluiting of gewoonweg
werveling van bloed voor de zich sluitende
kleppen.
De eerste fase van de S1 wordt gevormd
door de contractie van het ventriculaire myocard,
de geringe AV regurgitatie aan het
begin van de ventriculaire systole en het samenkomen
van de componenten van de AV
kleppen voordat die compleet sluiten. Splijting
van de eerste hartetoon wordt veroorzaakt
door de tweede en derde component
van de eerste hartetoon. Het net na elkaar
sluiten van de LAV en RAV kleppen is bij
veel dieren te horen. Het kan echter versterkt
worden bij afwijkingen, zoals verlate
contractie van de rechter ventrikel door extrasystolen
uitgaande vanuit het linker ventrikel.
De vierde component van de eerste
hartetoon wordt veroorzaakt door het vibreren
van de wand van de grote vaten tijdens
de uitwerpfase. In het geval van een toegenomen
intensiteit van deze ejectie souffle ter
hoogte van de pulmonaal arterie (PA), zou
dit kunnen duiden op een pulmonalis hypertensie
of absolute of relatieve pulmonaal
stenose en klinkt als een extreem gespleten
eerste hartetoon. In tegenstelling tot bij de
hond, klinkt bij het paard de S2 meestal luider
dan de S1 in rust. Ook een wisselende
intensiteit tussen opeenvolgende S1 is niet
ongebruikelijk bij het paard. Bij opwinding
of net na arbeid is de S1 meestal luider dan
S2. Dit is het gevolg van een krachtiger sluiting
en aanspannen van de AV kleppen onder
invloed van de toegenomen sympatische
activiteit.
De tweede hartetoon S2 hangt samen met
de sluiting van de semilunair kleppen en de
snelle vertraging van de bloedstroom in retrograde
richting naar het hart toe en is dus
hoorbaar aan het einde van de systole van
de ventrikel, net na de T-top in het ECG. In
het algemeen is de S2 wat korter van duur
en wat hoogtoniger dan de S1 terwijl de intensiteit
positief gecorreleerd is met de arteriële
bloeddruk. Splijting van de S2 treedt
op als de sluiting van de semilunair kleppen
van AO en PA niet geheel synchroon
gaat en is bij normale paarden vaak het
D.M. 58e jaargang - No. 1 blz. 22
[Figuur 4.] Hartetonen in relatie tot het ECG
Legenda: A: electrocardiogram; B: fonocardiogram;
S1: eerste hartetoon(gespleten) , S2:
tweede hartetoon, S3 derde hartetoon en S4
vierde hartetoon. Uit: Het klinisch onderzoek
van paard en landbouwhuisdieren, eds. R. Kuiper
en R.A. van Nieuwstadt 2008.
geval. Dit is bij het paard zonder klinische
betekenis. De derde hartetoon S3 treedt op
in de vroege diastole en hangt samen met
het aanspannen van de chordae tendinae,
decelleratie van de bloedstroom aan het
einde van de vullings- fase en vibraties van
de ventrikelwand. Ook hier weer, is deze
toon vaak te horen bij gezonde paarden.
De vierde hartetoon S4 gaat direct vooraf
aan de eerste hartetoon en is geassocieerd
met de atrium contractie en volgt net na de
P-top in het ECG. Het geluid wordt gevormd
door de atrium contractie, de accerelatie van
bloed de ventrikels in en het aanspannen
van de AV kleppen. Ook deze toon is vaak
hoorbaar bij het gezonde paard. Indien er
sprake is van een AV blok is de S4 te horen
zonder gevolgd te worden door een S1. Bij
het paard is het niet ongewoon dat de AV geleidingstijd
varieert per slag, waardoor ook
het interval tussen S4 en S1 iets varieert.
Naast deze 4 harttonen die bij het gezonde
paard zijn waar te nemen, kan na de eerste
harttoon nog een extra klik te horen zijn
als gevolg van het uitwerpen van bloed in
de grote vaten met als gevolg het in trilling
brengen van de wand. Dit ejectie geluid
klinkt soms als een gespleten S1. Dit is te
horen bij gezonde paarden (fig. 4).